Off Roader Geco

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ–ΣΚΕΨΕΙΣ–ΑΡΘΡΑ–ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ

η σελίδα του Geco

—————————————————————————————————————————–

Ανακατασκευές ,αναπαλαιώσεις, μετασκευές κατασκευές.

Project: Suzuki SP370 -1978

Οι εργασίες άρχισαν…

και συνεχίζονται.... σιγούλια, σιγούλια.
Επιμέλεια: Gego.

——————————————————————————

HELLENIC RALLY RAID

“ ΟΡΟΣΗΜΟ !!! ”

Μπορεί να ζορίστηκα με το τρέξιμο γιά τις ιατρικές εξετάσεις και τη Λισάνς της ΑΜΟΤΟΕ, μπορεί να έχω ξεπαραδιαστεί με τους πολλούς αγώνες, μπορεί να κουράστηκα αλλά αυτόν δεν θα τον έχανα με ΤΙΠΟΤΑ !!!

Ο Σπύρος-Τhierry Sabineμαλής έπεσε μικρός στο καζάνι του Dakar και έπαθε … ανήκεστο βλάβη!

Τρώει – ανασαίνει – ονειρεύεται Ντακάρ και περιμένει να γίνει η Ελλάδα … έρημος γιά να φτιάξει Ράλλυ Ρέιντ Αθήνα-Αλεξανδρούπολη-Αθήνα.

Το Hellenic το ετοίμαζε εδώ και κανένα χρόνο. Πήγαινε και ξαναπήγαινε γιά τσεκάρισμα της διαδρομής, άλλαζε κομμάτια, έψαχνε τα σημεία ανεφοδιασμού, οργάνωνε τα bivouac, κανόνιζε τις λεπτομέρειες από το χρωματιστό βραχιολάκι-ταυτότητα που θα φοράγαμε στο χέρι μέχρι τα νούμερα συμμετοχής στην πλάτη.

Έχω τρέξει σε όλους τους αγώνες του Σπύρου και έχω εντυπωσιαστεί με την επιλογή των διαδρομών αλλά και την ακρίβεια των δρομοβιβλίων του! “ -Θα βάλετε περίμετρο τροχού 2143 και θα είσαστε εντάξει” Είπε και φυσικά πέσαμε στον πόντο, παντού!

Είδα ένα βιντεάκι που ανέβασε και έδειχνε να πηγαίνει με 120 χαω στο χώμα!

Στα Τρέιλ Ράιντ φόραγα γρανάζια κίνησης 13/50, στο Balkan έβαλα 14/50 και ήμουν σωστός!

Στο Hellenic αποφάσισα να βάλω 15/50 ! Ρώτησα τον Spy, μελέτησα τις περιγραφές της διαδρομής γιά την κάθε μέρα του αγώνα, διάβασα στο thumpertalk.com λεπτομέρειες γιά το τι διαλέγουν στό Baja (15/45, εκκεντροφόρο από CRF450R του 2002 κλπ), πήρα πληροφόρηση από όσες περισότερες πηγές μπορούσα. Σκέφθηκα ότι με 14/50 έβγαλα τελική 142 χαω (με το GPS) άρα καλό θα ήταν το 15/50 γιά Ράλλυ με πολλά γρήγορα κομμάτια αφού θα κράταγα ικανοποιητική ταχύτητα με λιγότερες στροφές και θα είχα μικρότερη καταπόνηση του μοτέρ και μικρότερη κατανάλωση.

Αποφάσισα να αφήσω το λάστιχο Rally Raid της Dunlop που είχα πίσω γιά την 1η μέρα και στη συνέχεια να αλλάξω τροχό και να βάλω το Μ404 (soft/intermediate) που έχει πολύ καλή συμπεριφορά και μεγάλο εύρος χρήσης!

Έπεσα γιά ύπνο ευχαριστημένος αφού, κατά τη γνώμη μου, είχα κάνει το καλύτερο!

(Τρομάρα μου!)

Την άλλη μέρα στον πρόλογο, καβάλησα ένα … διαφορετικό, άγνωστο μηχανάκι και έψαχνα τις ταχύτητες στο κιβώτιο που δεν μου θύμιζε τίποτα ! Μικρό το κακό αφού η κατάταξη στον πρόλογο δεν έχει μεγάλη σημασία και είναι καλύτερα να φεύγεις πίσω από τους περισσότερους στις Ειδικές Διαδρομές.

Ήρθαν και οι φίλοι μας στο Auto Festival και μας έκαναν κερκίδα που μας ανέβασε πολύ!

Ο Αυρτον, ο Ψωφάκης, ο Μπουδράκος, το Τιμόνι, ο Λεωπόταμος, ο Pits Brother 1, ο Σαχίνης, o Λείψιππος, ο Μπέλλας κ.α.

Ήταν εκεί και ο Βασίλης Ορφανός με την μοτοσυκλέτα που έτρεξε στο Ντακάρ γιά να μας εμψυχώσει με την παρουσία του!

Όλοι μαζί έστησαν ένα πολύ όμορφο, ζεστό κλίμα που μας έφτιαξε την διάθεση!

Ευχαριστούμε πολύ παιδιά !!!

Ο Πρόλογος ήταν ένα ωραίο παιχνίδι, σε μία εύκολη αλλά τεχνική πίστα με έξυπνο στήσιμο! Κάναμε δυό-τρείς αναγνωριστικούς γύρους όλοι μαζί και στη συνέχεια 3 χρονομετρημένους ο καθένας.

Δεν μου έφτασαν, αλλά βραδιάζει νωρίς και δεν γινόταν διαφορετικά.

Στη συνέχεια είχαμε σούπα βελουτέ από τον Chef Μιχάλη Τεχλικίδη (Ευχαριστούμε Μιχάλη!), ενημέρωση, προετοιμασία roadbook – Συγνώμη Σπύρο, δρομοβιβλίου εννοούσα- και ύπνο σε εξαιρετικές σκηνές και υποστρώματα της Τerra που είχε την ευγενή καλωσύνη να μας προσφέρει

ο Δημητριάδης γιά όλες τις μέρες του αγώνα! Ευχαριστούμε Σταύρο!

Το Εξαιρετικές έχει να κάνει με το σύστημα αυτόματου στησίματος των σκηνών. Τις έλεγαν Pop up και αποδείχτηκαν πολύτιμες διότι στήνονταν σε 1 δευτερόλεπτο απ’ τη στιγμή που τις έβγαζες από την θήκη χωρίς κανένα κόπο μετά από κάθε κουραστική μέρα του αγώνα !!! Το ίδιο και τα υποστρώματα που τα άνοιγες και ήταν έτοιμα αμέσως.

Το bivouac της 1ης μέρας στήθηκε στον φιλόξενο χώρο του Auto Festival και μας φύλαξε από την βροχή και το κρύο.

Κάθε μέρα έπρεπε να διανύσουμε γύρω στα 300 χιλιόμετρα ή και λίγο παραπάνω. Tο πρόγραμμα ήταν σίγουρα χορταστικό.Στον αγώνα πήραν μέρος και support αναβάτες εκτός κατάταξης. Ήταν η Ειρήνη Φοσκεράου, ο Βαγγέλης Φαραντάτος και ο Αποστόλης από το ΧΤΧ.

Η εκκίνηση άρχισε από τις 07:00 γιά μιά Απλή Διαδρομή 27 χλμ. που μας οδήγησε στο στρατόπεδο του Αυλώνα. Μισοσκόταδο, ομίχλη και ψιλόβροχο μας συνόδευσαν στην Αφετηρία της Ειδικής Διαδρομής που τερμάτιζε στην Ελάτεια της Βοιωτίας. Είχε ξημερώσει αλλά η βροχή συνέχισε να πέφτει. Κάπου μετά το 4ο χιλιόμετρο της Ε.Δ η λάσπη έκανε την εμφάνισή της. Ήταν ιδιαίτερα κολλώδης και απαιτητική και δυσκόλευε όλο και πιό πολύ! Κόλλησα – ξεκόλλησα – ξανακόλλησα και συνέχισα γιά ώρα το ίδιο βιολί! Λίγο πριν και λίγο μετά από μένα ο τόπος ήταν σπαρμένος με μηχανάκια που οι αναβάτες τους πάλευαν να τα κάνουν να προχωρήσουν. Τα μοτέρ έβρασαν, οι συμπλέκτες άναψαν, οι δυνάμεις τέλειωσαν και η ώρα περνούσε. Μου πήρε κανένα 3ωρο να φτάσω στο 8ο χλμ μαζί με τους υπόλοιπους ατυχήσαντες όπου αφήσαμε τον Πάρη με πρόβλημα στα ηλεκτρικά, τον Σέγκο με καμένους δίσκους, τον Λελούδη, τον Φωτιάδη, την Ειρήνη με το ίδιο και συνεχίσαμε μαζί με τους ΧΤΧ.

Η βροχή είχε σταματήσει και η διαδρομή αλλού ευκολότερα, αλλού πιό δύσκολα περνιότανε. Η λάσπη όμως μας ανάγκασε σε διαρκή αλληλοβοήθεια και μας κούρασε πολύ. Η θήκη του roadbook μου πήρε λάσπη και σταμάτησε να λειτουργεί. Την δούλεψα χειροκίνητη αλλά η διαδικασία ήταν βασανιστική.

Κάποια στιγμή έμεινε το Adventure του Αποστόλη από συμπλέκτη, περιμέναμε λίγο και αφού κρύωσε έφυγε από άσφαλτο. Εγώ με τον Καντάλα και τον Τρεβέζα το παλέψαμε μερικές ώρες ακόμα μέχρι που φράκαρε το Αdventure του Ηλία από λάσπη. Βγάλαμε το εμπρός φτερό αλλά η γέφυρα των μαρκουτσιών του φρένου μπλόκαρε τον τροχό ξανά. Καταργήσαμε τον ένα δίσκο και μπορέσαμε να συνεχίσουμε. Τότε εμφανίστηκε ξανά ο Αποστόλης που είχε πάει στην Αθήνα, είχε αλλάξει τρόμπα συμπλέκτη και είχε επιστρέψει!

Θέλαμε άλλα 150 χιλιόμετρα και η μέρα τελείωνε. Μιλήσαμε με τον Σπύρο, μας συμβούλεψε να πάμε στην Ελάτεια από άσφαλτο και συμφωνήσαμε αφού δεν είχαμε κάποια καλύτερη λύση. Περάσαμε από τον Ορχομενό, πλύναμε τα μηχανάκια και φτάσαμε στο bivouac μόλις σκοτείνιασε.

Η επιλογή του χώρου ήταν από τις λαμπρές ιδέες του Σπύρου! Σε ένα πανέμορφο λόφο, στο προαύλιο της εκκλησίας του Προφήτη Ηλία είχε στηθεί η κατασκήνωση της βραδιάς με όλα τα απαραίτητα. Μέχρι ντουζιέρες με ταχυθερμοσίφωνα !!! Το catering φοβερό, το φαγητό υπέροχο και η ατμόσφαιρα απίστευτη! Οι σκηνές μας περίμεναν γιά έναν βαθύ, λυτρωτικό ύπνο!

Σηκωθήκαμε πριν το ξημέρωμα να πάρουμε πρωινό και να ετοιμαστούμε γιά εκκίνηση.

Πήγα να αλλάξω πίσω τροχό (με καινούργιο λάστιχο) και είδα μιά λιμνούλα από λάδι κάτω από το CRF! Η λάσπη είχε χαλάσει την τσιμούχα του άξονα κίνησης και το σασμάν έχανε λάδι ! Πάγωσα γιά λίγο. Άκουσα διάφορες γνώμες, το σκέφτηκα και αποφάσισα να τελειώσω τoν αγώνα εκεί !

Παρακολούθησα αμίλητος τους υπόλοιπους να ξεμακραίνουν μέχρι να χαθεί ο ήχος των μοτέρ τους πίσω από το βουνό, φόρτωσα την μοτοσυκλέττα στο τρέιλερ και έφυγα γιά το σπίτι.

Ήθελα πολύ να ολοκληρώσω το Hellenic Rally Raid. Ήθελα να χαρώ τις διαδρομές της Ρούμελης, να μείνω στο παιχνίδι μαζί με τους φίλους μου, να ζήσω λίγο ακόμα τη μαγεία του δάσους, τα χρώματα του φθινοπώρου, την ατμόσφαιρα του bivouac. Δεν τα κατάφερα και μου ‘μεινε μιά πίκρα αλλά από την άλλη δεν έπαθα σοβαρή βλάβη, δεν είχα τραυματισμό, δεν είχα ιδιαίτερες απώλειες.

Έκανα δύο σοβαρά λάθη τακτικής (Επιλογή γραναζιών & ελαστικού) και τα πλήρωσα.

Όμως ο μεγαλύτερος ηθικός νικητής είναι ο Σπύρος !

Έστησε έναν καταπληκτικό αγώνα, δούλεψε ατελείωτες ώρες, ξόδεψε πάρα πολλά χρήματα, έκανε ατελείωτα χιλιόμετρα, τσεκάρησε αμέτρητες φορές το roadbook, ανέβασε απίστευτα την ασφάλεια με την ON LINE παρακολούθηση των αγωνιζόμενων. Όμως δεν του έφταναν όλα αυτά. Έφερε ένα εξαιρετικό catering, διάλεξε έμπειρους κριτές, έδωσε αληθινές σαμπάνιες στην απονομή, φρόντισε να είμαστε όλοι μαζί στην κατασκήνωση κάθε βράδυ!

Θα μπορούσε να κάνει τα μισά και να απολαύσουμε έναν ωραίο αγώνα αλλά η τελειομανία του δεν τον αφήνει να συμβιβαστεί.

Ανάμεσα στη τελειότητα, τη δόξα, την υπερβολή και την οικονομική καταστροφή υπάρχει ένας πολύ ιδιαίτερος δρόμος . Ο δρόμος του samurai Σπύρου !

Ευχαριστώ

Βalkan off road Marathon

“The older I get, the faster … I was !”

Έχουν περάσει κάποιες μέρες και ακόμα δεν μπορώ να ξεκαθαρίσω τα πράγματα στο μυαλό μου.

Όπως οι υπόλοιποι που έτρεξαν στον αγώνα, έχω και εγώ στερητικά σύνδρομα! Θά ήθελα να ήμουν ακόμα εκεί.

Πολύ καλά τα περιέγραψε ο Μάνος στα γραφόμενά του.

Αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η συνοχή και το ομαδικό πνεύμα της Ελληνικής ομάδας! Τόσο οι αγωνιζόμενοι όσο και όλοι οι υπόλοιποι έχτισαν μιά δυνατή σχέση και δούλεψαν μαζί γιά το καλύτερο!

Τα γράφω όπως μου έρχονται και ξεκινάω από τα άτομα αυτής της παρέας.

Κώστας Χατζηγιαννάκης:

Ο σύντροφος “Ayrton” υλοποίησε το όνειρό του να τρέξει πολυήμερο αγώνα και τα πήγε περίφημα. Bon viveur αλλά και … παιδί της πιάτσας, κεφάτος αλλά πάντα αξιοπρεπής, ενθουσιώδης και πρόθυμος, ήταν μέσα σε όλα, όλες τις μέρες! Μπράβο Κωστάκη!

Κώστας Χατζημιχάλης: Το ταχύτερο ταξί των … Βαλκανίων!

Ο “Μπεμπέκος” τα πήγε πολύ καλά αλλά μάλλον χρειάζεται ανανέωση στον εξοπλισμό του. Ήταν μεσ’ τη καλή χαρά όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά και “σκασμένος” όταν είχε (ουκ ολίγα) προβλήματα. Cool man ! Tα κατάφερε και είδε τον Λευκό Πύργο πάντως!

Δημήτρης Μεγαλοοικονόμου:

Ο “Husqy” έχει όραμα! Βλέπει μπροστά του αμμόλοφους, bivouac στην έρημο, το κοκκινόχωμα της Μαυριτανίας και τη Lac rose.

Βράτσα ή Μαρόκο, Μπέροβο ή Σενεγάλη, Βαλκάνια ή Αφρική είναι γιά αυτόν όνειρο-στόχος-προορισμός! “Ήρεμη δύναμη” με ή χωρίς … τσιγάρο και εντελώς ψαρωτικό μηχανάκι Rallye special, wow !!!

Άλεξ Σούγιαννης:

Ο Αλέξανδρος ήταν ο πιό οργανωμένος από όλους μας! Με αυτοκίνητο υποστήριξης και τον Γ. Γεωργόπουλο (Ευχαριστώ γιά τις μπανάνες) σε ρόλο μάνατζερ ήταν ο πιό cool! Κρίμα που ο τραυματισμός δεν τον άφησε να ολοκληρώσει! Περαστικά ! Next time pal!

Παναγιώτης Πασχαλούδης:

Αν και κάνει εντούρο χρόνια δεν έχει μεγάλο αγωνιστικό palmares, ο Παναγιώτης εμφανίστηκε από το πουθενά και πήγε εξαιρετικά!

Με ικανά χέρια και προσεκτική πλοήγηση μας εξέπληξε όλους με τις επιδόσεις του! Γιά μένα ήταν η έκπληξη του αγώνα!

Παναγιώτης Τσουμάνης:

Ο “Loco” τα κατάφερε! Ήρθε στον αγώνα παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, κοιμήθηκε στη σκηνή του, έλυσε όλα τα προβλήματα με χαμόγελο και τα πήγε έξτρα πρίμα γκούτ! Χορηγός του η θετική ενέργεια και το καλό κλίμα ! Άντε και κανένα “στριφτό”!

..τι να κάνω …τι να κάνω…(σκέπτομαι!)

Βασίλης Μπούδρος:

Πιτσιρικάς, γκρινιάρης, τσαμπουκαλεμένος στην οδήγηση, απλά “το έχει” ! Νίκησε στην μεγάλη κατηγορία πειστικά και πλοήγησε πολύ καλά σε πολύ απαιτητικές συνθήκες! Την κόντρα μου ρεεεε!

Πολυτίμη Κυριακοπούλου:

Το “Τιμόνι” μας έβαλε τα γυαλιά ! Εκτός του ότι μας έριξε στον αγώνα κατάφερε να βγάλει πέρα όλες τις δυσκολίες χωρίς να ζοριστεί και να φχαριστηθεί αγώνα! Πλοήγησε πολύ καλά, οδήγησε γρήγορα και μυαλωμένα και δίκαια ανέβηκε στο βάθρο της κατηγορίας!

Μάνος Γεωργιάδης – Στεφανος Μελισουργός:

Κατάφεραν να τουμπάρουν, να πάθουν βλάβες, να ζοριστούν αλλά έφτασαν με επιτυχία στον τερματισμό πλουσιότεροι σε εμπειρίες ! Ειδικά οι πληροφορίες του Στέφανου γιά την Βουλγαρία αποδείχτηκαν πολύτιμες !

Γιώργος Ζυγογιώργος – Χρήστος Ζυγογιώργο

Τα παλληκάρια από την Κατερίνη έφεραν το Νιβάκι πίσω στον Βαρδάρη μετά από μιά μεγάλη αλλά όμορφη περιπέτεια! Μπράβο παιδιά! Πάντα τέτοια !

Εκτός από τους αγωνιζόμενους πρέπει να αναφερθώ και στους άλλους Έλληνες του αγώνα.

…ας πάρω έναν υπνάκο …μέχρι να με …φτάσουν!

Doc:

Φρόντισε να βρίσκεται σχεδόν παντού βοηθώντας όλους στα service park, μεταφέροντας τα πράγματά μας και συμβουλεύοντας γιά όλα. Μπορεί να μας πέθανε στο ψάξιμο και τις στάνες όλης της περιοχής αλλά βοήθησε ουσιαστικά και καθοριστικά χωρίς να έχει υποχρέωση! ΤΗΑΝΧ !!!

Μελέτης Μελέτης:

Έζησε όλη την αγωνία ενός πολύ μεγάλου εγχειρήματος που ολοκληρώθηκε με επιτυχία! Αν και νιόπαντρος έλυωσε στο πάνω-κάτω προσπαθώντας γιά το καλύτερο! Αν βελτιώσει και την επικοινωνία θα γίνει ακόμα καλύτερος! Μπράβο !

Μαρία-Βασιλική Σταθάκου-Σταμάτη:

Χορηγός-οργανωτικό στέλεχος-παράγοντας, μας περίμενε παντού με ένα γλυκό χαμόγελο, τεχνογνωσία και ανταλλακτικά γιά τα όργανα πλοήγησης.

Δημήτρης Κουτσίκος – Γιωργία Γεωργαλά:

Όσο “φόβος και τρόμος” είναι μέσα στους αγώνες τόσο γλυκύτατα παιδιά είναι έξω από αυτούς!

Με αστείρευτο κέφι, φιλικά χαμόγελα, τεχνική βοήθεια και ενθάρρυνση ήταν ότι θα θέλαμε!

Τους ευχαριστώ πολύ, γιά όλα !!!

Κώστας Δροσόπουλος:

Πάει παντού και με όλα, δεν κολώνει(Μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι), δεν μασάει, δεν πτοείται και δεν το βάζει κάτω ποτέ! Είναι μέσ’ τη καλή χαρά από το χάραμα μέχρι το άλλο χάραμα και αντιμετωπίζει τα πάντα με χαμόγελο και κέφι! Οδηγεί μηχανάκια, αυτοκίνητα , τρακτέρ … θεριζοαλωνιστικά, βοηθάει τις χήρες τα ορφανά και τους αξιοπαθούντες! Βγάζει στο βουνό τους “Αρμαγεδόνες”, ταξιδεύει με κάθε μέσον και ανεβαίνει στον 3ο όροφο από τις σκάλες με 50 κιλά μπαγκάζια στη πλάτη !!! Το Ευχαριστώ είναι λίγο ! Υπόχρεος !

Θεόδωρος Χριστόφ :

Έκανε τα πάντα γιά να ολοκληρώσει τον αγώνα και δούλεψε πολύ γιά αυτό. Νομίζω ότι το αποτέλεσμα τον δικαίωσε! Συγχαρητήρια και ευχαριστώ !

Μαζί του όλη η υπόλοιπη ομάδα με τον Σαμπίν, την … αφέντρα, το … μωράκι, τους κριτές-χρονομέτρες κλπ έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό!

Χρυσόστομος “Ινδιάνος”

Σε κάποιο κοντρόλ με χαιρετά ένα παλληκάρι:

-Γειά σας. Είμαι ο “Ινδιάνος”.

-Χαίρω πολύ! Είμαι ο Γιώργος Οικονομάκος.

-Σας γνώρισα προηγουμένως! Πως πάμε; Όλα καλά;

-Ναι, ναι ευχαριστώ!

Τόσο ο Χρυσόστομος όσο και τα υπόλοιπα παιδιά της ΜΟ.Κ.Α.Σ μας συγκίνησαν με την προθυμία, την ευγένεια και την ειλικρινή τους διάθεση να προσφέρουν!

Έζησαν τον αγώνα και την προσπάθειά μας από κοντά και έκαναν τα πάντα γιά να περάσουμε καλά!

Τους ευχαριστώ από καρδιάς!

Οι … ξένοι:

Το καλό είναι ότι όλα τα άτομα εκεί μιλάνε την ίδια γλώσσα! Κουβαλάνε την ίδια ακριβώς τρέλλα με το αντικείμενο και ΔΕΝ υπάρχουν πράγματα που να τους χωρίζουν! Γιά παράδειγμα οι Αυστριακοί φίλοι μας που έτρεξαν και στα ράλλυ Αlbania. Ο αγαθός γίγαντας Johanes Lukas, o ήπιος Klaus Unegg αλλά και τα παλληκάρια με το service van ήταν σαν αδέρφια μας. Ζεστοί, ενθουσιώδεις, κεφάτοι, μας έκαναν κερκίδα στην πίστα και βοηθούσαν όπου χρειαζόταν.

Έτρεχαν και δύο Σκοπιανοί. Ο Igor με RMZ 450 και ο φίλος του (σόρυ! Δεν θυμάμαι όνομα) με γουρούνα. Ο Γιατρός μας είπε να τους πλησιάσουμε, να τους γνωρίσουμε, να τους αντιμετωπίσουμε θετικά. Παρά το ότι ο Ιgor έκανε μόνο τον πρόλογο και την μισή 1η μέρα, πήγαμε μαζί αρκετή ώρα βοηθώντας ο ένας τον άλλο και γίναμε … κολλητοί!

Ο Σκοπιανός παράγοντας ήταν εξαιρετικός άνθρωπος. Πρόθυμος, ευγενέστατος, ενθουσιώδης φαν των αγώνων. Εισαγωγέας της Porsche, μέλος της FIA, έμπειρο στέλεχος στα μηχανοκίνητα σπόρ!

Το ίδιο θετικά μας αντιμετώπισαν και όλοι οι κάτοικοι στα χωριά και τις πόλεις της γειτονικής χώρας! Ζητοκραυγές, χειροκροτήματα, χαμόγελα παντού! Ιδιαίτερα μέσα στο ποτάμι, στο Berovo, έγινε της κακομοίρας! -Τι έγινε ρε παιδιά; Περνάει το … Six Days ; Αναρωτηθήκαμε. Και όμως είχαν μαζευτεί γιά μας!

Πέρα από τα άτομα που συμμετείχαν στον αγώνα το όλο εγχείρημα ήταν … υπερπαραγωγή!

Απαιτούσε την οργάνωση και μεταφορά πολλών ατόμων, αποσκευών, ανταλλακτικών, εργαλείων, οχημάτων και τις υποδομές που θα απαιτούσε το όλο εγχείρημα. Θα έπρεπε να μετακινηθούμε σε 3 χώρες να τηρήσουμε τα ωράρια, να πάμε στα ξενοδοχεία, να κάνουμε συντήρηση-επισκευές, να ξεκουραστούμε όσο μπορούσαμε και όλα αυτά ξανά και ξανά γιά 8 μέρες!

Παρά την σωματική κόπωση τα καταφέραμε, σχεδόν όλοι, να ολοκληρώσουμε και αυτό είναι μεγάλη επιτυχία!

Ακόμη, τα έξοδα ήταν λογικότατα και αυτό μετράει πολύ στα θετικά του αγώνα!

Όπως έλεγα πριν ξεκινήσουμε, αυτός είναι αγώνας επιβίωσης και όχι αγώνας διάκρισης.

Γιά αυτό είμαι ικανοποιημένος με ότι κατάφερα και το ίδιο πιστεύω ότι ισχύει γιά όλους.

…επι το «‘έργον»!

Το σημαντικότερο στα πολυήμερα Ράλλυ Ρέιντ είναι ότι δεν βαριέσαι ποτέ ! Ξεκινάς να κάνεις 300 ή 400 χιλιόμετρα και χάνεσαι, απελπίζεσαι, τρελαίνεσαι, ξαναβρίσκεις το δρόμο, πέφτεις, παθαίνεις μικροζημιές, ψιλοτραυματισμούς, εξαντλήσαι, αγωνιάς, τερματίζεις και έχεις να κάνεις προετοιμασία γιά την επόμενη, να μαρκάρεις και να βάλεις το roadbook, να φροντίσεις γιά ανεφοδιασμό, να κοιμηθείς (όσο προλάβεις) και να ξαναρχίσεις την επόμενη και την μεθεπόμενη και την άλλη …

Και αφού φτάσεις τα όρια της αντοχής σου και τα ξεπεράσεις, θέλεις κι άλλο λίγο ακόμα και όλο και πιό πολύ! Είναι ένα είδος εξάρτησης που όμως απολαμβάνω με την καρδιά μου!

To Φαγητό:

Ο φίλος μου ο Χρήστος Κραστάνσκι μου είχε πει: -Να δοκιμάσεις kebabce, karnace, kiofte …

Τα δοκίμασα όλα και έμεινα πολύ ευχαριστημένος! Το φαϊ ήταν φθηνό και καλό παντού στην Βουλγαρία. Ακόμα και στην πίστα είχε κέτερινγκ όπου φάγαμε τα … άπαντα και το καταφχαριστηθήκαμε! Οι άνθρωποι ήταν επαγγελματίες! Είχαν τέντα με τραπέζια που μας φύλαξε από το ψιλόβροχο και έψηναν στα κάρβουνα τεράστιες ποσότητες κρεατικών, αλλαντικών, μπιφτεκοειδών, είχαν ωραιότατο ψωμί, σαλάτες, φρούτα, χυμούς, αναψυκτικά και μπύρες. Με 4-5 Ευρώ την ταράτσωνες ! Α! Είχαν και κάτι γκοφρέτες γιά την … λιγούρα!

Τα ξενοδοχεία:

Ήταν μιά χαρά! Και το Ηemus στη Vratsa, και το Hit στο Βlakoevgrad, και το Ελπίδα στις Σέρρες και το Φιλίππειο στη Θεσσαλονίκη μας χαλάρωσαν και μας βοήθησαν να … ισιώσουμε τα κουρασμένα μας κορμιά!

Αυτή η δοκιμασία, να ανέβεις 3 ορόφους με όλα τα μπαγκάζια μετά από 300 χιλιόμετρα κοπάνημα ξεπερνάει ΟΛΑ μαζί τα τεστ κόπωσης που έχω κάνει! Δεν του ‘κοψε ενός χριστιανού να κλείσει δωμάτια στο ισόγειο @#*?+%&@*%#=+?/>\ Ε; Ε; Ε; Ευτυχώς που βρέθηκε ο Kosdros και γλύτωσα το έμφραγμα !!!

Οι υποδομές:

Τις ημέρες που τερματίζαμε νωρίς είχαμε τη δυνατότητα να πλύνουμε τα μιχανάκια και να κάνουμε ελέγχους και εργασίες συντήρησης, επισκευές κλπ. Τα βενζινάδικα, πλυντήρια και όλα τα σχετικά μαγαζιά μας ευκόλυναν πολύ και ήταν άριστα εξοπλισμένα γιά όλες τις ανάγκες μας!

Η στρατηγική:

Σκοπός μου ήταν ο τερματισμός! Ακολούθησα πιστά τη συμβουλή του Γιατρού να πέφτω γιά ύπνο σε κάθε ευκαιρία και σώθηκα! Κοιμόμουν σχεδόν αμέσως μόλις τερμάτιζα και σηκωνόμουν μετά γιά να κάνω τα υπόλοιπα! Το βράδυ ξανάπεφτα ξερός και έτσι με έφτασε ο ύπνος γιά να αντέξω όλες τις μέρες και να φτάσω στη Θεσσαλονίκη ! Στην Αλβανία, αντίθετα, με έφαγε το ξενύχτι και οι δρόμοι και κουράστηκα απίστευτα!

Οι διαδρομές:

Η φύση στη Βουλγαρία ήταν κούκλα! Τα χώματα μαλακά, ελάχιστη πέτρα, όμορφα βουνά, πολύ πρασινάδα, ωραίες εικόνες! Το ίδιο και στα Σκόπια με πολύ ωραίες ειδικές και μεγάλη ποικιλία στο τεραίν. Μπαίνοντας στην Ελλάδα τα εδάφη διατηρήθηκαν μαλακά, χωρίς πολύ σκόνη και με όμορφες διαδρομές. Αυτά τα χρυσά χώματα στα Κρούσια με μάγεψαν!

Οι απλές στη χώρα μας, δεν ήταν και τόσο … απλές! Ο Γιατρός με την γνωστή του … βοσκομανία

μας έχωσε σε όσα μαντριά, στάνες, κακαράτζες, καβαλίνες, γελαδοκούραδα, σκουπιδότοπους, μπάζα και λοιπές δοκιμασίες γινόταν!

Και είπαμε με τον Κώστα: -Στην απλή θα πάμε … ΧΤΧ ! Αλλά μέχρι να δούμε το Φιλίππειο χτικιάσαμε!

Το Katingo’s uphill (‘Ωρε δόξες η Κατίγκω !) ήταν ένα ανηφορικό, σκεπαστό, με μεγάλες λακούβες και έντονες εδαφικές ανωμαλίες που έβαλαν και στον αγώνα του Παγκοσμίου (WEC)!

Ήταν πολύ σκοτεινό και κάπου είχε και μιά μεγάλη τρύπα!

-Να προσέχετε! Είπε ο Γιατρός. – Αν και από τους 400 που πέρασαν στον αγώνα του WEC δεν έπεσε μέσα κανένας !!! Ρε, μήπως είμαστε (και εμείς) του Παγκοσμίου και δεν το είχα σκεφθεί;

O αγώνας είχε και λίγη πέτρα (που τη βρήκε ο π… στην Βόρειο Ελλάδα?) αλλά τα εδάφη συνολικά ήταν ιδιαίτερα μαλακά, με άριστο κράτημα και μικρή φθορά των ελαστικών!!!

Οι κίνδυνοι:

Το έχουμε πει πολλές φορές! Το συγκεκριμένο είδος αγώνων έχει πολλούς κινδύνους!

Στατιστικά έχει αρκετά θανατηφόρα περιστατικά. Μην γελιέστε όμως. Στα Ράλλυ και τις αναβάσεις αυτοκινήτων έχουν χαθεί περισότεροι αγωνιζόμενοι αλλά και θεατές!

Η σύγκριση δεν κάνει το δικό μας σπόρ ασφαλές. Απλά τοποθετεί τα πράγματα σε πιό ρεαλιστική βάση.

Ιδιαίτερα στα Ράλλυ Ρέιντ ο οργανωτής δεν ξέρει ποτέ, που και πώς θα γίνει η στραβή και τρέμει το φυλλοκάρδι του μέχρι να ολοκληρωθεί η κάθε μέρα και να επιστρέψουν ΟΛΟΙ.

Κάθε βράδυ, στην ενημέρωση, μας ανέφεραν ΟΛΑ τα επικίνδυνα σημεία και τις ιδιαιτερότητες της επόμενης μέρας. Επιπλέον στο roadbook υπήρχαν επισημάνσεις, όρια ταχύτητας και μεγάλα SOS στις μαύρες τουλίπες. Ο ilko δεν χάθηκε σε κάποιο από αυτά. Έφυγε από τον δρόμο σε ένα σημείο που δεν επέτρεπε μεγάλες ταχύτητες αλλά είχε την ατυχία να τον χτυπήσει το βαρύ του όχημα …

…μα!! που είναι οι ..άλλοι!

Η απόφαση:

Μάθαμε το συμβάν αρκετές ώρες μετά και παγώσαμε όλοι!

Οι Βούλγαροι αγωνιζόμενοι αποφάσισαν να συνεχίσουν τον αγώνα. Το συζητήσαμε αρκετά μεταξύ μας και διαλέξαμε να κάνουμε το ίδιο. Ήταν δύσκολη απόφαση αλλά κανείς δεν έκανε πίσω.

Δεν γνωρίσαμε τον άνθρωπο. Όμως όλοι σκέφθηκαν πως θα μπορούσε να ήταν ένας από μας στη θέση του και τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά …

Η ψυχολογία:

Φύγαμε μουδιασμένοι στίς 6:00 το πρωί γιά να διασχίσουμε 3 χώρες και να καλύψουμε 400 χιλιόμετρα. Οι απαιτήσεις του αγώνα δεν μας άφησαν πολλά περιθώρια γιά σκέψεις και προβληματισμό. Φτάσαμε στο Αυτοκινητοδρόμιο των Σερρών κάπου στις 9:00 το βράδυ, κάναμε ενημέρωση και … ξεραθήκαμε με συνοπτικές διαδικασίες!

Το roadbook:

Από τις 6 μέρες του αγώνα, δεν χάθηκα καθόλου μόνο στον … πρόλογο !!!

Είμαι ο πιό έμπειρος αλλά δεν είμαι ο πιό ψύχραιμος και σίγουρα έκανα πολλά λάθη!

Όποτε πήγα μαζί με παρέα είχα μικρότερη απόκλιση και φυσικά βοηθούσε ο ένας τον άλλο. Η μοναξιά όμως με κατέστρεψε! Η διαδρομή είχε πάρα πολλά τμήματα εκτός δρόμου και η αποτύπωση ήταν πολύ δύσκολο να αποδωθεί με ακρίβεια! Παρά τις άπειρες αλλαγές στην περίμετρο του τροχού δεν κατάφερα να βρώ την σωστή μέτρηση με ακρίβεια. Στην Ελλάδα τα πράγματα πήγαν καλύτερα αλλά και εδώ δεν απέφυγα τις περιπέτειες!

Η πλοήγηση ήταν πολύ απαιτητική γιά Ράλλυ Ρέιντ και με κούρασε ψυχολογικά.

Τα αποτελέσματα:

Η επεξεργασία των δεδομένων βασίστηκε στούς χρόνους και στις ποινές από υπέρβαση ταχύτητας.

Ήταν απίστευτα δύσκολο να φέρνεις τον καλύτερο δυνατό χρόνο και ταυτόχρονα να κοιτάς το κοντέρ γιά να μην περάσεις τα 30 ή τα 50 και χρεωθείς ποινή. Ήταν η πρώτη μας φορά που εφαρμόστηκε αυτό το σύστημα και μας έπιασε όλους στον ύπνο! Θα πρέπει να εφαρμοστούν ρεαλιστικά κριτήρια όσον αφορά τα όρια και να υπάρχουν ΣΑΦΗ σημεία αρχής-τέλους !!!

Τα DZ και FZ που βάζουν στο Ντακάρ δεν τα ξέρετε;

Άσε και ξεσκονίζω τα Γαλλικά μου … merde !

Tα GPS:

Τα βάλαμε στην Αλβανία, τα βάλαμε και στο Βαλκανικό!

Βασική τους χρήση η παρακολούθηση του κάθε αγωνιζόμενου άν πέρασε όλα τα κοντρόλ και άν υπερέβει (και πόσο) τα όρια ταχύτητας.

Βοηθούν όμως και σαν κοντέρ με αρκετή ακρίβεια καθώς και γιά να σου δείξουν που βρίσκεσαι γιά να βρείς τα χωριά που πρέπει να περάσεις άν χαθείς (συμβαίνει και αυτό)

Πήρα Garmin 60csx και είναι πολύ καλό γιά την χρήση που κάνουμε!

Χώρια που έχω γραμμένη όλη τη διαδρομή του αγώνα! Δώρο τα … χασίματα!

Το μηχανάκι μου:

Μετά τη ζημιά στην Αλβανία το CRF αποκαταστάθηκε και ανανεώθηκε εξ ολοκλήρου!

Ο Πατρώνος το προετοίμασε ευ-λα-βι-κά και μου ‘δωσε μεγάλη σιγουριά! Ευχαριστώ πολύ Θοδωρή!

Με γρανάζωμα 14/50 έβγαλε τελική 143 χλμ. (Με το GPS) και … παίρνει κι άλλο! Θα δοκιμάσω 15/50.

Δούλεψαν όλα τέλεια και το έστρωσα στον αγώνα αφού έγραψε 1.400 χιλιόμετρα συνολικά. Μοναδικό πρόβλημα το μεγάλο ύψος της σέλας που μου εξασφάλισε αρκετές τούμπες όταν … σταμάταγα. Γελάτε, παλιόπαιδα;

Το Xenaki:

Βρήκα φώτα HID xenon από αγγελία στο www.moto.gr και τα πήρα 40 Ευρώ. Ο Πατρώνος τα βόλεψε μιά χαρά μέσα στη μάσκα μου και έκαναν … τη νύχτα μέρα!!! Παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις κάποιων, (Γκούχ, γκούχ), λύσαξαν στον βρόντο και δεν έπαθαν το πα-ρα-μι-κρό!!!

Ασε που είχα τα καλύτερα φώτα από όλους.

..τι έγινε ρε παιδιά ..ήταν ένα όνειρο;

Επίλογος;

Δεν υπάρχουν ιδανικές καταστάσεις σε τούτη τη ζωή!

Τρέχουμε στούς αγώνες γιά όλο αυτό το πακέτο χαράς και πίκρας, έντασης, αγωνίας, υπερβολής και πάθους. Ζητάμε την υπέρβαση των ορίων μας και δοκιμαζόμαστε σαν … μάρτυρες, γιά σπορ.

Αξίζει τον κόπο;

Ναι, γιατί τελικά το Ράλλυ Ρέιντ είναι κάτι σαν το σεξ! Το απολαμβάνεις και ταυτόχρονα … γνωρίζεις κόσμο!

Έχει όμως ένα σημαντικό πλεονέκτημα : Διαρκεί πολύ περισσότερο !!!

Σας ευχαριστώ

———————————————————-

Dakar 2010:Argentina – Chile

Κείμενο/επιμέλεια:Geco

Φωτογραφικά στιγμιότυπα: επίσημη ιστοσελίδα http://www.dakar.com

Αν νομίζετε ότι το επόμενο Dakar είναι μακριά, είστε γελασμένοι!

Τα νέα για τον δυσκολότερο αγώνα του κόσμου έχουν ως εξής:

Ήδη έκλεισαν οι συμμετοχές από τις 15 Ιουλίου. (Είχαν ανοίξει στις 15 Μαΐου). Οι ημερομηνίες διεξαγωγής παραμένουν οι ίδιες όπως και οι χώρες που θα περάσει ο αγώνας (Αργεντινή -Χιλή – Αργεντινή). Η διαδρομή κινείται βορειότερα σε νέες τοποθεσίες. Θα έχει πολύ περισσότερη έρημο (Ατακάμα) και πολύ μεγαλύτερο τμήμα με αμμόλοφους. Θα υπάρχουν πολλά περισσότερα off road και η πλοήγηση θα είναι ακόμη πιο απαιτητική! Λένε ότι θα νικήσει η καλή πλοήγηση και η σωστή τακτική και όχι η ιπποδύναμη! Η διαδρομή σε κάποια σημεία θα είναι διαφορετική για αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες έτσι ώστε να μην χρειάζεται να περάσουν τα αυτοκίνητα από απαιτητικά-τεχνικά κομμάτια που έχουν επιλεγεί ειδικά για μοτο.

Τα σημαντικότερα νέα έχουν να κάνουν με τις τεχνικές προδιαγραφές των μοτοσυκλετών! Για το 2010 οι αναβάτες μπορούσαν να διαλέξουν 450άρια ή μεγαλύτερα αλλά, οι 35 πρώτοι στην κατάταξη του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι Ρέιντ FIM, θα πρέπει να τρέξουν με 450cc. Αν διαλέξουν μεγαλύτερο κυβισμό θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν υποχρεωτικά «περιοριστή» που θα τους προμηθεύσει η οργάνωση και θα μικρύνει την διάμετρο του αυλού εισαγωγής τόσο όσο να εξισώνονται οι επιδόσεις τους με εκείνες των 450! Θα τον παραλάβουν κατά τον Σεπτέμβρη ώστε να έχουν χρόνο να κάνουν τις απαραίτητες δοκιμές. Ο «περιοριστής»  θα τοποθετείται ανάμεσα στο  καρμπυρατέρ  (ή το σώμα  ψεκασμού) και το φιλτροκούτι και θα είναι ορατός από τους κριτές και τεχνικούς που θα ελέγχουν την παρουσία του σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Για το 2011 οι αναβάτες θα έχουν τη δυνατότητα να διαλέξουν 450άρια ή μεγαλύτερα με «περιοριστή» αλλά οι «καταταγμένοι» θα μπορούν να τρέξουν μόνο με 450cc !  Το 2012 θα τρέχουν μόνο 450άρια!
Οι οργανωτές μιλάνε για «ίσους όρους» για όλους τους αναβάτες. Λένε ότι θα φανεί το ταλέντο και η ικανότητα και ότι θα ξεχωρίσουν τα «Αστέρια» καθώς επίσης ότι με αυτό τον τρόπο θα είναι ευκολότερο να πάρουν μέρος περισσότεροι κατασκευαστές που έχουν ήδη 450άρια αλλά δεν μπορούν να διακριθούν με αυτά σε επίπεδο Γενικής! Λένε ότι θα πέσουν τα κοστολόγια έρευνας και εξέλιξης ειδικών κατασκευών για το Dakar , ότι θα έχουν ελπίδα διάκρισης οι καλοί ιδιώτες χωρίς να χρειάζονται «υπερόπλα», καθώς και ότι έτσι θα είναι ασφαλέστερος ο αγώνας.

Επειδή τα turbo diesel έχουν εξελιχθεί πολύ και είχαν πλεονέκτημα, η οργανωτές αποφάσισαν να αυξήσουν την διάμετρο του «περιοριστή» από τα 32mm στα 34mm για τα βενζινοκίνητα αυτοκίνητα.

Αυτά λοιπόν για την ώρα και θα είμαστε σε επαφή για να σας μεταφέρουμε οτιδήποτε νεώτερο προκύψει.

Μείνετε συντονισμένοι !

5ος Αγώνας Τrail Ride – Δροσιά /Γύρος της Υλίκης 28/6/2009

Κείμενο /επιμέλεια:Geco

Με κούρασε η Αλβανία και πήγα χωρίς πολύ κέφι στη Δροσιά!
Άντε, είπα, να τελειώσει και αυτό, να ξεκουραστώ λίγο!
Είχα και το μηχανάκι στο συνεργείο οπότε δανείστηκα το Gas Gas του γυιού μου. (ΤΗΑΝΧ Λευτέρη!)
Ο «Ιππόκαμπος» μαζεύει τόσο πολύ κόσμο που είναι ο ένας πάνω στον άλλο! Μιλάμε, αν δεν το πιάσατε, γιά την καφετέρια-μπάρ-εστιατόριο πάνω στο κύμα! Τελικά όμως ο Γιατρός τα συνδύασε πρίφημα και δεν ενοχλήσαμε, ούτε ενοχληθήκαμε από κανέναν! Άλλος το μπανάκι του, άλλος το εντουράκι του, άλλος το … χαμουρεματάκι του! Χωρέσαμε όλοι και μπορώ να πώ ότι περάσαμε καλά!
Δεν είχα τρέξει ποτέ με το Gasgas. Είχα κάνει μόνο μερικές βόλτες. Μου άρεσε πολύ! Ελαφρύ, ροπάτο, φιλικό ήταν ότι έπρεπε!
Μου πήρε λίγο χρόνο να συνηθίσω το χειροκίνητο roadbook και την έλειψη φρένου-μοτέρ του δίχρονου αλλά όλα ήταν εντάξει!
Φτάσαμε χαλαρά στην αφετηρία της Ειδικής και ξεκινήσαμε στην ώρα μας. Το καλοκαίρι έφτασε και η σκόνη ήταν παντού! Η ζέστη ήταν επίσης αισθητή! Η διαδρομή είχε κάποια μέρη γνωστά από παλιότερους αγώνες, η πλοήγηση ήθελε … ψυχραιμία και υπομονή. Είχε  μερικά γρήγορα κομμάτια όπου αν δεν πρόσεχες αρκετά, έπαιρνες φόρα και έβγαινες … Μαδαγασκάρη.
Πήγα μαζί με τον Αρη Λ. και τον Κραστάνσκι μέχρι το 80ο χλμ. Ο Άρης τα κατάφερε μιά χαρά! Ναι βρε σεις, ο Pits Brother 1!  Εκεί λοιπόν ο PB1 φρόντισε να φάει ένα ξεγυρισμένο «καπάκι» και να ψιλοκαστρέψει το WR 426! Mε κατατρόμαξε γιατί το μηχανάκι έφαγε τρείς απανωτές τούμπες με μεγάλη φόρα και κοπάνησε στο έδαφος με μεγάλη βία!
Φυσικά σταμάτησα, βεβαιώθηκα ότι εκείνος ήταν καλά, το μηχανάκι όμως ήταν αδύνατον να συνεχίσει! Έτσι τον άφησα στη φροντίδα των διασωστών και κατέβηκα την κατηφόρα που ακολουθούσε με … κωλοτούμπες μιά και είχε κλατάρει η τρόμπα του πίσω φρένου και το μπροστινό τελείωνε σιγά-σιγά.
Η συνέχεια ήταν να ρίξω πολύ τον ρυθμό, να σώσω πολλές τούμπες από εμπρός φρένο (μπορεί να έχω στραβώσει και δίσκο), να εισπράξω κάποιες … περιποιημένες, να κουραστώ αρκετά και να χάνομαι όλο και συχνότερα.
Με πέρασε και ο Μπισμπιρούλιας με σκασμένο πίσω λάστιχο και απομακρύνθηκε έτσι που μου καταράκωσε το …ήδη λαβωμένο ηθικό!
Πριν το τέλος της ειδικής χάθηκα μέσα στα καλαμπόκια και πήγαινα πάνω-κάτω μέχρι που βρήκα τον Μαυρομάτη που με έβγαλε ως το κοντρόλ.
Συνέχισα στην απλή χωρίς απρόοπτα και γύρισα αργά στον «Ιππόκαμπο» γιά μπανάκι και χαλάρωση. Τα 170 συνολικά χιλιόμετρα του αγώνα δεν ήταν καθόλου λίγα!
Δεν πήγα πολύ καλά (8ος) αλλά χάρηκα με την 3η Θέση του Κούνστμαν, μερικά δευτερόλεπτα πριν την Πολυτίμη (Μπράβο Τιμόνι!) Εδώ πρέπει να τονίσω το πόσο σημαντικό είναι το να ΜΗΝ τρέχεις ιδιαίτερα σε αυτό το είδος αγώνων, αλλά να πλοηγείς ΠΡΟΣΕΧΤΙΚΑ!!! Αν ο PB1 δεν καταστρεφόταν αλλά συνεχίζαμε στον ίδιο ρυθμό, αυτό το παρεάκι, θα φέρναμε πολύ καλές θέσεις στην κατάταξη!
Δεν πειράζει γιατί αυτά είναι μαθήματα που πρέπει να πληρώσει κανείς γιά να διδαχτεί σωστά !!! Υπάρχουν και άλλοι αγώνες στη συνέχεια …
Ευτυχώς διατήρησα την 3η θέση στη βαθμολογία του πρωταθλήματος αλλά ο Αυρτον με έχει φτάσει στους 2 βαθμούς!  Αυτός παραπήγε γρήγορα και έφαγε ποινή γιά  … προπορεία!  (Δεν ξανάγινε!)

Γυρίσαμε στην Αθήνα μαζί με τον Δημήτρη Χρηστίδη. Φάγαμε ένα «παλτό» μιά και  πέσαμε σε έργα και μποτιλιάρισμα και τραγουδούσαμε γιά παρηγοριά, το … Βουγιουκλακικό άσμα:  «Ωραία που ‘ναι η Κυριακή, μα να ‘ταν πιό μεγάλη, γιατί περνάει γρήγορα κι αργεί να έρθει η άλλη … » σε διάφορες αυτοσχέδιες διασκευές!
Καλά ήτανε ! Άντε να κάνουμε κανένα μπανάκι και τα ξαναλέμε (αγωνιστικά) στην Παλλήνη όπου παίζουμε και «Έδρα»!

Καλό καλοκαίρι άπαντες !!!

——————————————————————-

RALLY ALBANIA 2009

Μέρος Α.

Μην πάρεις πολύ και σε πειράξει !

Αυτή τη χρονιά ξέραμε που πάμε!
Γι’αυτό ξεκινήσαμε νωρίτερα τις ετοιμασίες και δηλώσαμε συμμετοχή έγκαιρα, ώστε να αποφύγουμε παραλείψεις της τελευταίας στιγμής.
Αρχικά είπαμε πως θα πάμε Ο Γιατρός, ο Κορολής, ο Δροσόπουλος, ο Αλέξανδρος Νικολάου (έχουμε και άλλον Νικολάου, you know), o Bασιλακόπουλος (Χου-Βου), ο Κατσιμαλής και εγώ, με μοτο και οι Δ. Χρήστου – Π. Μάλλιος, Ι. Βορριάς- Σ. Σπυρόπουλος με αυτοκίνητα.
Όλα καλά μέχρι που άρχισαν οι διαρροές! Ο Νικολάου δεν τα κατάφερε να μαζέψει τα χρήματα, ο Κορολής έπεσε και τραυματίστηκε, ο Spy δεν πρόλαβε να ετοιμάσει το μηχανάκι του, οι Χρήστου-Μάλλιος δεν ξέρω, λιγοστέψαμε όμως! Εδώ πρέπει να ευχαριστήσω τον Κορολή και τον Γιατρό που προσέφεραν τα μηχανάκια τους γιά να τρέξει ο Σπύρος που μέχρι τελευταία στιγμή πάλευε να φτιάξει το καινούργιο του όπλο Husaberg 550.

…έτοιμος!

Tελικά την Παρασκευή 5 Ιουνίου μετά από μιά πολύ γεμάτη μέρα κατάφερα να φορτώσω πράγματα και μηχανάκια και να ξεκινήσω μαζί με τον Χου-βού γιά τα Τίρανα την ώρα που έπεφτε το σκοτάδι! Μαζί μου είχα το GPS του Αυρτον (Ευχαριστώ Κώστα), το GPS του Πένκα (Ευχαριστώ Θωμά) ενώ ο Σπύρος μας έδωσε το δικό του γιά τον Δροσόπουλο και μας «κούνησε το μαντήλι» καθώς φεύγαμε.
Φτάσαμε κοντά στην Καστοριά κατά τις 2.00 μετά τα μεσάνυχτα και μετά μιά μικρή περιπέτεια γιά να βρούμε το στίγμα που μας πρότεινε ο Spy (ανεπιτυχώς), στήσαμε τη σκηνή, μπήκαμε στους υπνόσακους και πέσαμε ξεροί, πλάι σε μιά πηγούλα!
Το Σάββατο φύγαμε νωρίς πήραμε πρωινό σε ένα σταθμό αυτοκινήτων και περάσαμε σχετικά γρήγορα τον τελωνειακό έλεγχο στα σύνορα.
Μπήκαμε από την Κρυσταλλοπηγή και ο Χρήστος εντυπωσιάστηκε με τα αμέτρητα υπαίθρια πλυντήρια αυτοκινήτων που βρήκαμε στο δρόμο μας!
Ο καλύτερος δρόμος για τα Τίρανα είναι αυτός, όπως τον είδαμε και πέρισυ αλλά μας επιβεβαίωσε και ο Εdvin που ανεβοκατεβαίνει τακτικότερα. Δηλαδή με κατέυθυνση προς Κορυτσά, Πόγραδετς, Ελβασάν, Τίρανα. Μετά την λίμνη Οχρίδα ο δρόμος ανηφορίζει προς το Ελβασάν όπου θα δεί κανείς τα μαγαζιά να πουλάνε κινέζικα παπάκια και ξανά ανηφορίζει (Όλο βουνά και αυτός ο τόπος!) μέχρι να πιάσει κατηφόρα προς τα Τίρανα. Στο βουνό πήραμε ένα τσαμπί με 2κιλά κεράσια από τα παιδιά που τα πουλούσαν στην άκρη του δρόμου και μέχρι να φτάσουμε τα είχαμε καταφέρει!
-Θα μας πάει κόσα ! Είπε ο Χρήστος. (Για όσους δεν γνωρίζουν, η κόσα είναι το μεγάλο δρεπάνι, ναι εκείνο που έχει ο χάρος και χρησιμοποιείται για το κόψιμο, γενικώς )
Δεν μας πήγε τίποτα και νωρίς το απόγευμα φτάσαμε στην αφετηρία δίπλα στο γήπεδο των Τιράνων παλεύοντας με εμπόδια. Αιτία ο ποδοσφαιρικός αγώνας Αλβανίας-Πορτογαλίας. Κάναμε τον Κινέζο, χωθήκαμε ανάποδα σε μονόδρομους και κλεισμένες από την αστυνομία διόδους για να μπορέσουμε να φτάσουμε.
Ο Τεχνικός και Διοικητικός έλεγχος ήταν χαλαρός, μας αφαίρεσαν 30 Ευρώ από τη συμμετοχή που ήταν το νοίκι του GPS μιά και φέραμε δικό μας, ολοκληρώσαμε τις διαδικασίες και πίσω στο ξενοδοχείο Μai tai.
Αυτό είναι ΤΟ πέρασμα της πόλης αφού είναι το πιο in μέρος για βραδινή έξοδο και κάθε ΣΚ έχει πάρτυ μέχρι πρωίας. Το τι ανέβαινε όλο το βράδυ τα σκαλιά ήταν απίστευτο. Καλίπυγες νεαρές με τα σούπερ μίνι τους, τα αβυσσαλέα ντεκολτέ τους, τα μίνιμαλ φορεματάκια κλπ άλλα συγκλονιστικά θεάματα μας καθήλωσαν στα τραπέζια της εισόδου μέχρι αργά το βράδυ! H Disco βάραγε όλονυχτίς αλλά εμείς κοιμηθήκαμε σαν πουλάκια !

Κυριακή 7 Ιουνίου
Πρώτη μέρα αγώνα με τον «Πρόλογο».Μιά Ειδική που καθορίζει την σειρά εκκίνησης για την επόμενη μέρα.
Η Silva Panayotova από την Βουλγαρία, με την ομάδα της μας ζήτησε να δοκιμάσουμε τα GPS τοποθετημένα στο τιμόνι και στο σακκίδιο για να ελέγξει την καταγραφή της πορείας. Τελικά το 60csx γράφει το ίδιο όπου κι αν το βάλεις.
Το πρόγραμμα έλεγε 4χλμ. Απλή + 5χλμ Ειδική + 4χλμ Απλή διαδρομή. Μας έδωσαν τους αισθητήρες προσέγγισης με τους οποίους κάνουν την χρονομέτρηση και φύγαμε στην ώρα μας.
Η χρονομέτρηση στο τερματισμό των Ειδικών διαδρομών γίνεται χωρίς φόρα αφού πρέπει να σταματήσεις και να σου βάλουν αμέσως το ειδικό σκάνερ στον σένσορα για να καταγράψει τον χρόνο!
Μας έδωσαν επιπλέον 50΄ για την 1η απλή γιατί είχε πολύ κίνηση στο δρόμο και κινηθήκαμε αργά προς την αφετηρία της Ειδικής Διαδρομής. Λίγο πριν υπήρχε μια διαφορά στο roadbook (2 χλμ περίπου) και αρχίσαμε να ψαχνόμαστε μέχρι που μας πέρασε ο Edvin με την γουρούνα του και τον ακολουθήσαμε. Μας είπε ότι μπορούμε να κάνουμε αναγνώριση της Ειδικής και ξεκινήσαμε ένας-ένας.
Στα Τρέιλ Ράιντ χρησιμοποιώ λάστιχα Bridgestone ΜΧ Μ403-Μ404 που είναι ΤΕ-ΛΕΙ-Α σε όλες σχεδόν τις συνθήκες. Σου δίνουν τόση εμπιστοσύνη που δεν ασχολείσαι καθόλου με τα λάστιχα.
Στα χιλιόμετρα του Ράλλυ όμως δεν θα άντεχαν και προτίμησα να αποφύγω την αλλαγή τοποθετώντας πίσω ένα ειδικό λάστιχο Ράλλυ Ρέιντ το Dunlop D908. Έβγαλε 500 χιλιόμετρα με ελάχιστη φθορά, αλλά Μ404 δεν είναι!
Φεύγω για αναγνώριση πίσω απο τον Γιατρό και πολύ νωρίς τρώω ένα μεγαλοπρεπέστατο βρόντο σε κάτι λούκια και την ακούω τριφασικά! Έχω χτυπήσει πάνω στο τιμόνι και ο τετρακέφαλος μυς έχει τραυματιστεί πάνω από το γόνατο. Σηκώνομαι και συνεχίζω. Ξεκινάω κανονικά την Ειδική και σε κάτι γρασίδια χάνω ξαφνικά τον πίσω τροχό και ξαναβροντάω με δύναμη στο Αλβανικό έδαφος. Μαζεύω το μηχανάκι και τελειώνω την ειδική τελευταίος και καταχτυπημένος. Για το 1ο δεν πειράζει καθόλου αφού όσο πιο πίσω φεύγεις τόσα περισσότερα ίχνη των προηγούμενων βρίσκεις και αυτό σε βοηθάει. Το 2ο με προβλημάτισε λίγο γιατί ξεκίνησα να έχω φάει γκόλ από τη
σέντρα και είχα όλο τον αγώνα μπροστά μου!
Για την ιστορία νικητής της ημέρας ήταν ο Ιταλός Παστόρι με Sherco 450.
Το πόδι έχει πρηστεί αρκετά, πονάει και με πάγο προσπαθώ να το συνεφέρω.
Ξανά στο Mai Tai, ξανά η ίδια πασαρέλα, ντίσκο, παγωμένες μπύρες, μαμ, και νάνι!
Ενημέρωση για την επόμενη μέρα, μαρκάρισμα roadbook, τσεκάρισμα του σακκιδίου, γέμισμα του ασκού με ισοτονικό και έτοιμοι για την επόμενη μέρα.

Δευτέρα 8 Ιουνίου
Ανοίγουμε τα GPS, τα βάζουμε στα μηχανάκια ή στο σακκίδιο και ξεκινάμε για τη δεύτερη μέρα Τίρανα-Τίρανα γύρω στα 150χλμ με 2 Ειδικές. Προσπαθώ να κρατήσω ρυθμό αφού έχω όλο τον αγώνα μπροστά και το πράγμα θέλει ρέγουλα. Η διαδρομή έχει πέτρα, λούκια, σκόνη και μερικά περάσματα ποταμιών. Φέτος δεν έβρεξε καθόλου και η ζέστη ήταν βασανιστική. Σε κάποιο σημείο προλαβαίνω τον σύντροφο Χου-Βου και συνεχίζουμε μαζί μέχρι το τέλος χωρίς απρόοπτα. Στην ενημέρωση μας είπαν για τo όριo ταχύτητας 30 χ.α.ω. σε κατοικημένες περιοχές και το πόσο θα μας επιβαρύνει η υπέρβασή του.
Στα αποτελέσματα της ημέρας είδα ότι ήμουν 18ος από τους 22 και ότι είχα φάει 13 λεπτά speeding penalty! Θυμήθηκα σε κάποιο χωριό κάτι πιτσιρικάδες ανεβασμένους σε μάντρα να μου φωνάζουν «Δώσε» και εγώ ε, τους την έκανα τη χάρη!
H Panayotova (Απ’ το ντιπ κι ολότελα, καλή κ’ η Παναγιώτοβα) τσεκάρισε τα GPS και μας έπιασε φάουλ! Είπε ότι από τότε που εφάρμοσαν το σύστημα στη Βουλγαρία τα ατυχήματα στους αγώνες μειώθηκαν κατά 50% !!! Pas mal !
Οι Ιταλοί πήγαιναν «μαλιοκούβαρα» αλλά χάνοταν και αγόραζαν οικόπεδα και γκρεμούς!

Τα ..κουτσοπίνουμε εδώ..πιο κάτω τα…χοντροπίνουμε!

Η Έρικα με το CRF 250X πήγαινε σταθερά και αρκετά γρήγορα. Ο Αλμπέρτο έπεσε θύμα κλοπής. Χωρίς το ΧR650 του, έτρεξε με το πολύπαθο ΤΤR 250 και πήγε μια χαρά. Έλεγε πως χοροπηδάει σαν ακρίδα αλλά τον έφερε μέχρι τον τερματισμό. Με XR 650 ήταν και ο Corrado Biordi. Ένας 47χρονος, ψηλός και άχαρος αλλά τρομερός γκαζοφονιάς και πρωταθλητής Ιταλίας Τζούνιορ το 1985! Άλλη μορφή ήταν και ο Ugo Filosa! Γρήγορος, επιθετικός, απαιτητικός και γκρινιάρης κατάφερε να βροντήξει με πολλά, να τραυματιστεί, να πάθει οξεία μέθη και να φέρουν ασθενοφόρο στο ξενοδοχείο, να διαμαρτύρεται συνέχεια για την πέτρα της Αλβανίας, να του φταίει το roadbook τη μία, οι κανονισμοί την άλλη, τα αποτελέσματα την τρίτη και δεν είχε τελειωμό! Κάτι μου θυμίζει αυτό το παιδί.
Όσο πέρναγαν οι μέρες γνωριζόμαστε καλύτερα με τους αντιπάλους αλλά και μεταξύ μας και βλέπαμε το πόσο καλά ήταν οργανωμένοι οι Ιταλοί (για επιδόσεις), οι Αυστριακοί (για καλοπέραση), εμείς (για διασκέδαση) κλπ.
Στην παρέα μας προστέθηκε και ο Θοδωρής. Ξάδελφος του γνωστού μέλους της «Γιάφκας» Έλβις ο Τheo που ζει εδώ και χρόνια στην Φλώριδα μιλάει τέλεια Αλβανικά, Ελληνικά και Αγγλικά και οδηγεί τα πάντα αφού για 5 χρόνια δούλευε οδηγός νταλίκας στην Αμερική. Στα 32 του έχει κιόλας 2 παιδιά και διαχειρίζεται την οικογενειακή επιχείρηση εστιατόριο-delivery με επιτυχία.

Συνεχίζεται
_________________
Ένας στο χώμα – χιλιάδες στον αγώνα !

RALLY ALBANIA 2009

Μέρος Β΄

Τρίτη 9 Ιουνίου

Αυτή ήταν η μεγαλύτερη μέρα του αγώνα , κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά!

Τα χιλιόμετρα που έπρεπε να καλύψουμε ήταν πάνω από 400 (χωρίς τα χασίματα) με 3 Ειδικές και η θερμοκρασία ανεβασμένη.

Φύγαμε πρωί, κατά τις 6.00, για την πρώτη Απλή των 85 χιλιομέτρων.Γιά να γίνει αυτό ξυπνήσαμε από τις 4.00, δώσαμε τα πράγματα στον Θοδωρή και φύγαμε από το Mai Tai αφού θα επιστρέφαμε στα Τίρανα την Παρασκευή.Αν και είχα αλλάξει τακάκια πίσω φρένου πριν το Πευκί, διαπίστωσα με απογοήτευση ότι είχαν τελειώσει και ήταν πολύ αργά να προλάβω να βρώ. Έφυγα σφιγμένος, αλλά σκέφτηκα ότι τα προβλήματα παρουσιάζονται για να τα λύνουμε και όχι για να μας βάζουν κάτω. Όταν τελειώσω την ημέρα, είπα, θα βρώ τακάκια και θα τα αλλάξω! Τι περίμενες ρε κακομοίρη, 7 μέρες αγώνα χωρίς απρόοπτα; Προχώρα !

Η διαδρομή είναι πολύ κακή με ατελείωτη πέτρα, χαντάκια, λακούβες και τα τρομερά και επικίνδυνα βαθειά, ξεραμένα λούκια αλλά ο ιδανικός χρόνος μοιάζει χαλαρός.

Πιάνω ρυθμό, σύντομα αρχίζω να περνάω κόσμο και να ανεβαίνω ψυχολογικά. Η απουσία πίσω φρένου με δυσκολεύει αλλά προσπαθώ να το ξεπεράσω και να συγκεντρωθώ στην οδήγηση. Είναι πολλά τα χιλιόμετρα, φίλε !

Στο 31^ο χιλιόμετρο της απλής διαδρομής μπαίνουμε σε έναν οικισμό και από το φώς σε σκιασμένο τμήμα. Έχει κάτι βαθειά λούκια και μέσα σε αυτό που βρίσκομαι εγώ νά και μία κοτρώνα! Ο μπροστινός μου τροχός χτυπάει πάνω της με δύναμη και νοιώθω να βροντάω με το πρόσωπο και το στήθος στο σκληρό έδαφος. Ο βρόντος είναι ζόρικος. Μου κόβεται η ανάσα, ζαλίζομαι, πονάω σχεδόν παντού και προσπαθώ να συνέλθω και να ψαχτώ να δώ τι έχω πάθει! Περνούν 2-3 λεπτά και σηκώνομαι με κόπο. Πέρα από το γενικό «τσαλάκωμα» δεν διαπιστώνω ορατές βλάβες, σηκώνω το μηχανάκι , ισιώνω κάπως τις χούφτες και τα όργανα και ξαναξεκινάω όπως- όπως. Ο πόνος μαλακώνει σιγά-σιγά, τρέχει λίγο αίμα από την μύτη μου, το φτύνω και συνεχίζω.

Στο 52ο χλμ. Βλέπω τους Αυστριακούς να βάζουν βενζίνη και σταματάω. Γεμίζω, βγάζω τα γάντια να πληρώσω και παγώνω!!! Διαπιστώνω ότι ο δείκτης του δεξιού χεριού έχει χτυπηθεί ανάμεσα στο τιμόνι και κάποια πέτρα και έχει γίνει «φυτίλια»! Ο Franz μου ρίχνει μικροβιοκτόνο σπρέυ, μου βάζει κάτι τσιρότα και παρατηρεί ότι έχω από ένα σκίσιμο στην μύτη και το άνω χείλος από εισβολή αιχμηρής πέτρας! Λίγο σπρέυ ακόμα, ευχαριστώ και φεύγω μαζί τους για να χαθούμε όλοι μαζί λίγο παρακάτω! Ξαναβρίσκουμε το δρόμο αλλά δυσκολεύομαι να τους ακολουθήσω και συνεχίζω μόνος ως την αφετηρία της Ειδικής ακαπέλωτος (ευτυχώς). Η Ειδική ανεβαίνει ένα βουνό, το ξανακατεβαίνει και ανεβαίνει άλλο στο κλασσικό ξερό, πετρωτό, κροκαλοπαγές, βραχώδες, δύσκολο έδαφος.

Κάπου κοντά στα 200χλμ από την αφετηρία βρίσκω τους Αυστριακούς να πηγαίνουν γύρω- γύρω, κάποιους Ιταλούς να επιστρέφουν, άλλους να ψάχνουν εδώ και εκεί κλπ. Ψάχνω και εγώ αλλά τα μέτρα μετά την τουλίπα Julia Roberts (Eίχε μια αφίσα με ηθοποιούς εκεί) δεν μου βγαίνουν με τίποτα! Κάνω λοιπόν το μέγα λάθος να ψάξω τον ΔΙΚΟ μου δρόμο! Το ίδιο έκανε και ο Γιατρός και καταστράφηκε διότι όταν προκύπτει κάτι παρόμοιο η Αρχή είναι μία: Μένεις με το πιο μεγάλο γκρούπ! Από τις πολλές γνώμες κάποια θα είναι σωστή!

Έρχεται και ο Χου-βού. Βγαίνουμε σε ένα πλάτωμα και ψάχνουμε μαζί οπότε ξαφνικά το μοτέρ του CRF σβύνει. Πατάω τη μίζα παίρνει μπρός. Αφήνω τον συμπλέκτη, ξανασβύνει. Κατεβαίνω και ψάχνω μπάς και βγήκε και μπλόκαρε η αλυσίδα αλλά δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Το σανζμάν έχει μπλοκάρει και έχω ακινητοποιηθεί χωρίς ελπίδα επισκευής!

Εδώ τελείωσε, για μένα, ο αγώνας και άρχισαν οι διακοπές!

Διώχνω τον Χρηστάρα να συνεχίσει τον αγώνα του και κάθομαι να πάρω μια ανάσα Περνάνε αυτοκίνητα του αγώνα που έχουν χαθεί και τους εξηγώ ότι δεν είμαστε στη διαδρομή. Περνάει ένα ταλαίπωρο φορτηγό φορτωμένο πέτρα και με ρωτούν τι συμβαίνει. Τους εξηγώ και χωρίς δισταγμό ρίχνουν το CRF στη καρότσα και κατηφορίζουμε προς το κοντινότερο χωριό. Στο δρόμο, μας περνάνε αγωνιστικά αυτοκίνητα που πάνε και έρχονται ψάχνοντας. Μετά από 2ώρες κόλαση πατάμε άσφαλτο και πάμε στο χωριό.

-Να κεράσω μπύρες; Ρωτάω.

-Αμέ ! Μου λένε.

-Να φάμε και κάτι; Ξαναρωτάω.

-Ας φάμε!

Ο Ταβερνιάρης άδειασε τα ψυγεία του και 5 άτομα φάγαμε τον σκασμό! Παϊδάκια, μπριζολάκια, ατομικά κοκορετσάκια, τζατζίκια, πατάτες, σαλάτες, μπύρες, κλπ. Όλα μαζί 44 Ευρώ μαζί με φιλοδώρημα! Μετά πήγαμε το μηχανάκι στο σπίτι του Άρη, (ενός απ’ τα παλληκάρια) ειδοποίησαν ταξί και έφυγα για τα Τίρανα. Μίλησα με τον Edvin, του εξήγησα την κατάσταση και του είπα ότι θα συναντηθούμε στους Αγίους Σαράντα.

Το ταξί, ή μάλλον καλύτερα αγοραίο, ήταν ένα παμπάλαιο Mercedes Diesel που ο οδηγός του, ένας χοντρός, μάγκας, 50άρης οδηγούσε με φόρα παντού! Έμπαινε με όσα είχε σε κλειστές στροφές χωρίς ορατότητα, το ίδιο σε κατοικημένες και ακατοίκητες περιοχές, με τα λάστιχα να στριγγλίζουν, τις τελειωμένες (προ πολλού) αναρτήσεις να αφήνουν το όχημα να γέρνει σαν βάρκα και σαν μέτρο ασφάλειας, ο επαγγελματίας κορνάριζε που και που! Με χρέωσε 80 Ευρώ και καλύψαμε τα 180χλμ σε 3ώρες περίπου.

Φτάσαμε στο Μai Tai την ώρα που σουρούπωνε και τον ακολούθησα με αυτοκίνητο και τρέιλερ πίσω στο χωριό. Σταματήσαμε για βενζίνη-πετρέλαιο, καφέ, νερό, κατούρημα, να δεί κάτι φίλους και γυρίσαμε στο χωριό λίγο πρίν τα μεσάνυχτα!

Φορτώσαμε το CRF, τους χαιρέτησα και έφυγα για Αγ. Σαράντα. (250χλμ. από εκεί). Γύρω στις 3.00 οι μπαταρίες μου τελείωσαν,άντεξαν μόνο 23ώρες, έκλεισα τα μάτια μου σε ένα πάρκινγκ στην άκρη του δρόμου και έπεσα σε βαθύ κώμα!

Ήταν μια μεγάλη μέρα!

Τετάρτη 10 Ιουνίου

Άνοιξα τα μάτια μου στις 6.00, έφαγα ένα παστέλι και έφυγα ολοταχώς.

Μίλησα με τον Doc και με συμβούλεψε να χρησιμοποιήσω τις 5 τελευταίες τουλίπες του χθεσινού roadbook για να βρώ το ξενοδοχείο. Ήταν ο πιο σίγουρος τρόπος! Έφτασα στις 9.00, πήρα πρωινό, έκανα ένα ντους και πήγα να βρώ τη γιατρό του αγώνα να μου πεί τι να κάνω με το τραύμα μου.

Η Bady είναι 40άρα , μάλλον κοντή, με φαρδιές πλάτες, υπερκινητική, υπερομιλητική, γελάει τρανταχτά και δεν τη χωράει ο τόπος! Γεννημένη στη Γαλλία, με πατέρα Πέρση, έχει δουλέψει σε Λίβανο, Ελλάδα, Γαλλία, Ν.Κορέα, και αυτή την εποχή διδάσκει Φυσιοθεραπεία στο Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο των Τιράνων. Έχει μαζί της 5 μαθητές και κάνουν μασάζ-φυσιοθεραπεία σε όποιον απ’ τους αγωνιζόμενους το ζητήσει. Με χρέωση φυσικά. Παράλληλα έχει την ευθύνη της διαχείρισης των τραυματιών του αγώνα. Έχει στυλ εκπαιδευτή ΛΟΚ, ΟΥΚ (και βάλε) και «τρέχει» τους μαθητές απίστευτα! Όλοι την λένε «αφέντρα» και τρέμουν την αυταρχική της συμπεριφορά!

Της δείχνω το δάχτυλο και την ρωτάω:

-What about this?

-Fuck ! Λέει. Φωνάζει τους μαθητές και τους μαρσάρει. Φέρτε γάζες, φέρτε οξυζενέ, φέρτε λαβίδες, φέρτε μικροβιοκτόνα, κλπ.

-Είναι άσχημα! Εξηγεί. -Θέλουν κόψιμο τα «κουρέλια», ράψιμο τα υπόλοιπα, αλλά πριν απ’ όλα μεγάλη προσπάθεια να αποφύγουμε τη μόλυνση, αφού το τραύμα είναι ανοιχτό και πολύ εκτεθειμένο στα μικρόβια!

Το δένει με κάτι high tech γάζες εμβαπτισμένες σε ειδικές ουσίες, κάτι σιλικονούχα τσιρότα κάτι επιδέσμους και διατάζει : -Στις 4.00 το απόγευμα στο νοσοκομείο της Πρεμετής!

Η περιοχή είναι γεμάτη Έλληνες. Τα χωριά είναι περιποιημένα και γράφουν τα ονόματά τους και στις δύο γλώσσες. Πηγαίνω στον τερματισμό της Ειδικής και βλέπω τα παλληκάρια μας!- Ήταν γεμάτη ατελείωτες νερολακούβες, μου λένε!- Κολύμπησαν πολλοί! Η Έρικα έπνιξε το CRF της και παλεύει ακόμη να το βάλει μπρος, ενώ κάποιοι έμειναν και τους κουβαλάει ο Edvin! Τερματίζει το 1ο αυτοκίνητο με οδηγό τον Dorian Nurka. O Dori μιλάει άριστα Ελληνικά, είναι εκδηλωτικός και ενθουσιώδης, κάτι σε Μπέν σε νεαρή ηλικία. Διεκδικεί τη νίκη μαζί με τον περσινό νικητή Renti Sina. Ήταν και στο Τρέιλ Ράιντ των Αγ. Θεοδώρων όπου γνώρισε τον δικό μας τον Χάλαρη και του ‘λεγε πόσο θέλει να τρέξει σε αγώνες του εξωτερικού!

Ο Χάλαρης ήθελε πολύ να τρέξει στην Αλβανία αλλά γιά λόγους που δεν γνωρίζω, δεν τα κατάφερε! Μας πέθανε στα τηλέφωνα όμως, γιά να μάθει όσο πιό πολλές λεπτομέρειες γίνεται!

Τώρα που θα μου έρθει ο λογαριασμός του κινητού θα του χρεώσω τις περιαγωγές να μάθει!

Το καραβάνι στρατοπέδευσε στο κέντρο της Πρεμετής και εγώ πήγα στο νοσοκομείο στην ώρα μου. Η Bady δεν φάνηκε και ζήτησα να με δεί γιατρός! Μου έλεγξε το τραύμα, αφαίρεσε κάποια κομμάτια και είπε πως τα ράμματα θα με ταλαιπωρούσαν χωρίς σοβαρό λόγο αφού οι πληγές έδειχναν να πηγαίνουν καλά.

Τερμάτισαν και οι δικοί μου και πήγαμε σε μιά ψησταριά που είχε αρνάκι στη σούβλα κλπ περιποιημένα ψητά! Εκεί ο Doc μας έδειξε πως κάνει καρδιοαναπνευστική ανάνηψη σε πνιγμένη μύγα! Η μύγα έμεινε κανένα μισάωρο μέσα στη μπύρα, βεβαιωθήκαμε ότι θα ήταν νεκρή, ο Γιατρός την έβαλε πάνω στο τραπέζι, την κάλυψε με στάχτη από τσιγάρο και σε λίγο βγήκε από τη στάχτη και πέταξε !!! Ναι σας λέω η μύγα πέταξε!

Η ημέρα δεν είχε άλλα απρόοπτα μου φαίνεται πως ο Γιατρός πήρε πάλι τη γενική και πέρασαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα!

Συνεχίζεται

RALLY ALBANIA 2009

Μέρος Γ΄

Πέμπτη 11 Ιουνίου
Σήμερα το πρόγραμμα έλεγε Πρεμετή-Κορυτσά, 164 χιλιόμετρα συνολικά από τα οποία τα 130 είναι Ειδική. Αυτά για τους αγωνιζόμενους γιατί εγώ με τον Θοδωρή κάναμε τη διαδρομή από το οδικό δίκτυο.
Λίγο πρίν η «Αφέντρα» μου έκανε ακόμη μιά αλλαγή με τα high tech τσιρότα της και ζήτησε συγνώμη που άργησε γιατί περιποιήθηκε άλλους τραυματίες και δεν ήρθε έγκαιρα στο νοσοκομείο.
Πήγα βόλτα στην αγορά και ψώνισα byrek με τυρί, με σπανάκι, με κιμά και 1 ξυνόγαλο. Το μαγαζί ήταν μικρό αλλά είχε «χρώμα» και άποψη στη γεύση! Άνοιγαν φύλλο, έβαζαν τη γέμιση και έχωναν τις λαμαρίνες στο φούρνο. Μου τύλιξαν τα ζεματιστά μπουρέκια και έφυγα με το «φορτίο της χαράς». Αγόρασα χειρουργικά γάντια από το φαρμακείο και τα φόραγα στο μπάνιο γιά να μη βρέχω το τραύμα μου.
Ο Θοδωρής κοτσάρησε ένα τρέιλερ με τα κάγκελα του πάρκ-φερμέ πίσω από το βαν του Γιατρού και τον ακολούθησα στον δύσκολο και στενό δρόμο!
Αυτό το ανάγλυφο της Αλβανίας είναι απίστευτο. Μου θύμισε το ανέκδοτο που λέγανε : Γιατί οι καμήλες ζούν στην έρημο ενώ οι Λαρισαίοι στον κάμπο τους; Απάντηση: – Γιατί οι καμήλες διάλεξαν πρώτες !
Με όλο αυτό το στροφιλίκι πείνασα και φυσικά απόλαυσα το κολατσιό μου στον δρόμο.
Οι αποστάσεις εδώ πέρα είναι μικρές αλλά οι δρόμοι, στην πλειοψηφία τους, σκέτη κόλαση. Τα βουνά είναι τόσο απόκρημνα που μέχρι να περάσεις από το ένα στο άλλο, βαριέσαι να οδηγάς!
Φτάσαμε νωρίς στην Κορυτσά που βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 1000 μέτρα. Το Grand Hotel κάποτε ήταν χλιδάτο ξενοδοχείο και διατηρεί ένα μέρος από την αίγλη του.
O Χρήστος γύρισε νωρίς και πήγε για κούρεμα! Μαζεύτηκαν και οι άλλοι και έπεσε δουλειά! Αλλάζανε λάστιχα, επισκευάζανε εξαρτήματα, ισιώνανε στραβωμένα κομμάτια! Χαμός !
Βγήκαμε βόλτα με Χρήστο και Θοδωρή το βραδάκι και φάγαμε σε ένα μαγαζί που έγραφε «Gyro Gonia»!
A! Δεν σας είπα. Tην πήραμε τη Κορυτσά! Ο Γιατρός νίκησε ξανά στην γενική!

Παρασκευή 12 Ιουνίου
Κορυτσά-Τίρανα (Άντε και κοντεύουμε!) 250 χιλιόμετρα από τα οποία 115 Ειδική διαδρομή.
Πήρα ένα «γενναίο» πρωινό στο ξενοδοχείο, μαζί με τα παλληκάρια της Καλαμάτας! Τους πρωτογνώρισα στην Αλβανία αλλά αποδείχτηκαν Αστέρια! Με εντυπωσίασε η άμεση προσαρμογή τους στις δύσκολες, γιά όλους, συνθήκες αλλά περισότερο από όλα το ατελείωτο κέφι τους!!! Από τις 4.00 το πρωί μέχρι μετά τα μεσάνυχτα ήταν μεσ’ τα χαμόγελα και στη καλή χαρά!!! Άσε που καθάρισαν με πρωτιά γιά την Ελλάδα (ρε γαμώτο!) Τέτοιους θέλουμε ρεεεεεεεεε !!!

Φύγαμε μαζί με τον Θοδωρή γιά τα Τίρανα από τον ίδιο δρόμο που είχαμε μπεί στην χώρα. Κάπου άρχισα να τον βαριέμαι γιατί τον έκανα γιά 4η φορά. Οι πωλητές του δρόμου μας έδειχναν το εμπόρευμά τους με ενθουσιασμό! Χέλια και άλλα ψάρια πλάι στη λίμνη στη περιοχή του Πόγραδετς, κεράσια μετά το Ελβασάν, λευκά μούρα κατεβαίνοντας γιά τη πρωτεύουσα.
Ξαναπήρα κεράσια και τα έσκισα μέχρι τα Τίρανα.
Φτάσαμε νωρίς στο παρκ φερμέ και περιμέναμε τους υπόλοιπους. Ήρθαν ένας-ένας μόνο που ο Χου-Βού είχε φάει βρόντο και ο αριστερός του αγκώνας πονούσε πολύ!
Τους πήρα όλους και πήγαμε σε μία Zgara. Χτυπήσαμε αλύπητα, μπριζολάκια, σουτζουκάκια, λουκάνικα, διάφορα άλλα κρεατικά και τα συνοδεύσαμε με παγωμένη βαρελίσια μπύρα ! Ήταν εξαιρετικά!!!
Η ώρα πέρασε γοργά και ξαναπήγαμε στο Μai tai. O ξενοδόχος, ένας νέος επιχειρηματίας και φρέσκος μπαμπάς, μιλούσε Ελληνικά και θυμόταν τα πάντα γιά όλους μας! Μας έδωσε τα ίδια δωμάτια χωρίς κανένα λάθος. Γάτα, σας λέω!

Η Bady με τη ομάδα της ήταν εκεί και φρόντιζε να λειτουργούν καλά τα μέλη όλων των αγωνιζόμενων! Μου έκανε αλλαγή στις γάζες και δήλωσε πολύ ικανοποιημένη.
Μετά έπιασε τον Χρήστο και τον έψαξε καλά. Δεν διαπίστωσε καμμιά σοβαρή κάκωση (σπάσιμο-εξάρθρωση-φλεγμονή) αλλά εκείνος πόναγε! Του έβαλε κάτι ηλεκτρόδια και τον συνέδεσε μέ ένα μηχάνημα που έβγαζε «παρεμβαλόμενα» ρεύματα. Στην αρχή έδειχναν όλα νορμάλ, αλλά σε λίγο ο Χρηστάρας άρχισε να ψιλοσφαδάζει!
-Ααααααχ! Πες της να με αποσυνδέσει! Η Βady γέλαγε αλλά ήταν αυστηρή! Προσπάθησε να εξηγήσει και με κάποια ψιλοελληνικά ότι ο πόνος δεν ήταν στο χέρι αλλά στο μυαλό.
-Δεν πονάς! Είπε. -Φοβάσαι και γι’ αυτό σφίγγεσαι και χειροτερεύεις τα πράγματα!
Ο Χ-Β ζορίστηκε, με μορφασμούς πόνου ορκιζόταν ότι υποφέρει αλλά εκείνη επέμενε.
Τον άφησε γιά λίγο ακόμη στο μηχάνημα και μετά τον απελευθέρωσε! Από τότε την έβλεπε κι’ άλλαζε δρόμο!
Τον Χρήστο Βασιλακόπουλο τον ήξερα μόνο σαν αντίπαλο! Είχαμε βρεθεί πολλές φορές μέσα σε αγώνες αλλά δεν με είχε εντυπωσιάσει ιδιαίτερα με την ταχύτητα ή την τεχνική του. Ήταν όμως συνέχεια, σε καλύτερες θέσεις από μένα και τελικά ο περσινός πρωταθλητής! Το ότι εξακολούθησε φέτος να τρέχει στην light εκτός βαθμολογίας, ήταν ένα μάθημα ήθους γιά όλους εμάς τους «αντιπάλους»!
Λεπτός, νευρώδης, ευγενικός, χαμηλών τόνων, με ιδιαίτερο χιούμορ και ευαισθησία ο Χρηστάρας σε κερδίζει γρήγορα!
Θέλει λίγο παραπάνω όμως, γιά να καταλάβεις ότι ο συνεσταλμένος αυτός τύπος δεν είναι ότι νομίζεις! Με στρατιωτική θητεία στα ΛΟΚ, επαγγελματική κατάρτιση σε Ελλάδα & εξωτερικό σε ιδιαίτερα δύσκολες καταδύσεις, χειριστής του βαθυσκάφους «Θέτις», μέλος της ομάδας του Κ. Θωκταρίδη, έχει ανακαλύψει και ανασύρει βυθισμένα πλοία, αυτοκίνητα, αεροσκάφη, κλπ. Έχει ερευνήσει αρχαία αλλά και νεότερα ναυάγια, έχει πάρει μέρος σε αποστολές διάσωσης, αναζήτηση μαύρων κουτιών, κινηματογράφηση ντοκυμαντέρ κλπ, κλπ.
Κι’ ύστερα λέω και εγώ ότι κάνω «σπόρ»!
Τι είπες ότι κάνεις, Καραμήτρο;

Σάββατο 13 Ιουνίου
Η τελευταία μέρα του αγώνα είχε τα απρόοπτά της. Ο Εdvin έχασε από τον υπολογιστή του το αρχείο με την διαδρομή της ημέρας και έπρεπε να βρεί άμεσα λύση. Έβαλε λοιπόν να κάνουν την 1η μέρα του περσινού αγώνα μέχρι το τέλος της Ειδικής και στη συνέχεια να γυρίσουν πίσω σε απλή διαδρομή. Το σχέδιο δούλεψε και έτσι ολοκληρώθηκε το Ράλλυ με τελικό νικητή στις μοτοσυκλέτες τον Andrea Cosentino, έναν γρήγορο Ιταλό οδοντίατρο με ΚΤΜ 450. Στα αυτοκίνητα νικητής ήταν ο ίδιος με πέρισυ, ο Renti Sina και στην νορμάλ κατηγορία οι ,ταραταζούμ ταρατατζούμ, Γιάννης Βορριάς & Σάκης Σπυρόπουλος !

Τόσο ο Γιατρός (αναμενόμενο) όσο και ο Κώστας Δροσόπουλος (μη αναμενόμενο) πήγαν αγωνιστικά πολύ καλά !!! Ο ΧΒ πήγε αξιοπρεπώς αλλά ατύχησε την τελευταία μέρα και εγώ καταστράφηκα νωρίς! Δεν πήγα γιά να νικήσω αλλά σίγουρα μπορούσα κάτι παραπάνω!

Πέρασα όμως πολύ καλά!
Πήρα μεγάλη δόση περιπέτειας!
Έζησα 10 μέρες ταξίδι, αγώνα, περιήγηση, ξενύχτι, κόπο, πόνο, ζόρι, χαρά, συγκίνηση, απελπισία, απόλαυση, πίκρα, εξάντληση, αμφιβολία, ελπίδα, αγωνία, απογοήτευση, γέλιο, όνειρα, ικανοποίηση!!! Όλα αυτά, πολύ έντονα !!!

Γνώρισα απίστευτα άτομα που μοιράζονται το ίδιο πάθος με εμάς σε συνθήκες που δένουν τις παρέες με πολύ ισχυρούς δεσμούς!

Είδα ξανά το πόσο ίδιοι είναι οι άνθρωποι, παντού!

Είδα την ομορφιά του εφήμερου, του τυχαίου , του περαστικού !

Τα είδα ΟΛΑ !

Αλλά δεν με φτάνουν !

Θέλω κι άλλα !!!

Ευχαριστώ

Γιώργος Οικονομάκος

————————————————————————————

Ετοιμαστείτε για τον μοναδικό αγώνα Rally Raid στη χώρα μας!

Στα πρότυπα των προηγούμενων διοργανώσεων του Off-Road.gr, απαιτητικός και δυναμικός για πραγματικούς Rally Raiders θα είναι ο αγώνας του Οκτωβρίου.

Επιλεγμένες διαδρομές και κλειστές ειδικές, μοτοσυκλέτες, αυτοκίνητα Normal, Open, Rally και Quad, θα περιπλανηθούν στην κεντρική Ελλάδα μέχρι και το Καρπενήσι μέσα από μοναδικές διαδρομές.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο αγώνας μετρά στο πρωτάθλημα 4Χ4 2009.

Το πρόγραμμα -όπως έχει διαμορφωθεί αυτή τη στιγμή – έχει:

Ιούνιος 2009
Άνοιγμα συμμετοχών με ειδική τιμή

Τετάρτη 14/10
16:00-19:00 Διοικητικός έλεγχος και έλεγχος εξακρίβωσης

Πέμπτη 15/10
09:00 r11; 12:00 Διοικητικός έλεγχος και έλεγχος εξακρίβωσης
16:00 r11; 20:00 Κατατακτήρια υπερ-ειδική

Παρασκευή 16/10
06:00 Εκκίνηση
14:00 Τερματισμός στη Λιβαδειά
302 χλμ με: Απλή 80 χλμ, Επιλεγμένη ειδική 200 χλμ, Ειδική 12 χλμ, απλή 10 χλμ

Σάββατο 17/10
06:00 Εκκίνηση
16:00 Τερματισμός στο Καρπενήσι
378 χλμ με: Απλή 40 χλμ, Ειδική 15 χλμ, Επιλεγμένη ειδική 280χλμ, ειδική 18 χλμ, απλή 25 χλμ

Κυριακή 18/10
06:00 Εκκίνηση
15:00 Τερματισμός στην Αθήνα
375 χλμ με: Απλή 25 χλμ, ειδική 18 χλμ, Επιλεγμένη ειδική 220 χλμ, απλή 100 χλμ, ειδική 12 χλμ, απλή 10 χλμ

Σύντομα περισσότερες λεπτομέρειες!

http://www.hellenicrally.gr

 Με αφορμή την παραπάνω ανακοίνωση του αγώνα Hellenic Rally  Raid από τον διοργανωτή Σπύρο Κατσιμαλή και κάποιες αντιδράσεις που προέκυψαν από διάφορους, άμεσα ή έμμεσαεμπλεκόμενους, σχετικά με το … ύφος,την μοναδικότητα κλπ, καθώς επίσης το τι είναι και δεν είναι ο καθένας έγραψα το σχόλιο που ακολουθεί.
Πρόθεσή μου είναι να γεφυρώσω τις όποιες διαφορές και να εξηγήσω ότι και οι δύο διοργανωτές (Σπύρος & Doc) είναι  ότι καλύτερο διαθέτει ο χώρος του Off road.  Ο  καθένας από τους δύο ακολουθεί τις δικές του επιλογές και μένει στους αγωνιζόμενους να επιλέξουν. Υπάρχει χώρος γιά όλους! Μακάρι να γίνονται τόσοι αγώνες που … δεν θα τους προλαβαίνουμε !!!

Ποιός είμαι; Είμαι ο Γιώργος Οικονομάκος

Τι είμαι; Ξεκίνησα το 1982 σαν road racer αλλά μετά από 2 αγώνες εννιαίου στην Ρόδο κατάλαβα ότι δεν μου πάει το άθλημα …
Το 83 δοκίμασα το Εντούρο και κόλλησα! Δεν έχω σταματήσει καθόλου τους αγώνες από τότε! Παραμένω αθεράπευτα …εξαρτημένος! Έτρεξα γιά πολλά χρόνια στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα ΕΛΠΑ-Εναλλακτικό-ΜΟΤΟΕ-Αγώνες Κυπέλλου-Φιλικούς-τοπικούς κλπ κλπ. Είπα : -Ναι! Είμαι Εντουράς!

Το Εντούρο δυσκόλευε, εγώ μεγάλωνα, άρχισα να ζορίζομαι να τερματίσω και τότε εμφανίστηκαν τα Τρέιλ Ράιντ! Εύκολα ήταν, ωραία παιχνίδια, είχαν roadbook, στην αρχή έτρεχαν μόνο μηχανάκια, είχα πείρα, μoυ … «έκατσαν» ! Πήγαινα καλά, διασκέδαζα! Και φυσικά συνεχίζω!
Είπα: -Είμαι Τrail rider !

Mετά άρχισε το παιχνίδι που ο Σπύρος έβαλε μηχανάκια και τζιπάκια μαζί και το είπε»Η σκοτεινή πλευρά της Πάρνηθας» ! Σιγά, σιγά το μεγάλωσε, το … Ντακαροποίησε του έβαλε κανονισμούς cross country – Rally Raid. Kαι αυτό μου άρεσε! Είχε πολλές ώρες στη σέλα, ήθελε τακτική,ήθελε … διάβασμα, ήθελε υπολογισμό, ήθελε αντοχές, ήθελε ψυχικές δυνάμεις! Πίστεψα ότι μου πάει …

Είπα: -Μα βέβαια! Είμαι Rally raider!

Mετά άρχισε η συνεργασία Σπύρου-Doc και τρέξαμε πολλούς και ωραίους αγώνες.

Έπειτα η συνεργασία τελείωσε και ο Γιατρός γύρισε στα ΤR που τα βελτίωσε, τα μεγάλωσε, τα δυσκόλεψε και τα συνεχίζει με επιτυχία!

Ο Σπύρος συνέχισε με εξαιρετικά Rally raid μέχρι τη τελευταία «Ροδόπη» που ματαιώθηκε και μας άφησε με τα … roadbook στο χέρι!

Να τονίσω εδώ ότι ο Doc έτρεξε σε πολλά Ράλλυ του Σπύρου όπου φυσικά και διακρίθηκε! Και σκοπεύει να συνεχίσει, από ότι βλέπω …

Εγώ προσπαθώ να τρέχω …παντού με προτίμηση στα Ράλλυ Ρέιντ όπως π.χ. το Rally Albania στο οποίο τρέξαμε πέρισυ, αλλά θα πάμε και φέτος, Σπύρος -Γιατρός και … λοιποί συγγενείς!

Συμπέρασμα: Τελικά βρήκα τι είμαι! Είμαι Off Roader !

Μπορεί ορισμένοι να μην συμφωνούν με το … στυλ της ανακοίνωσης, αλλά ο καθένας μπορεί να διαφημίζει τους αγώνες του όπως όλα τα προιόντα!

Ακούτε συχνά:» Η καλύτερη ταινία όλων των εποχών!», «Η υπερπαραγωγή με τα 47 ΟΣΚΑΡ!», «ΤΟ Αριστούργημα της 7ης Τέχνης !»,

» Τύφλα να ‘χει ο Μάρλον Μπράντο», » Το Μόνο Ορίτζιναλ!», «Προσοχή στις απομιμήσεις !!!»  και δεν σας πειράζει καθόλου.

Εδώ δηλαδή, γιατί;

——————————————————————————————

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

4ος (Διήμερος) Αγώνας Kυπέλλου ΤRAIL RIDE 2009      –     Πευκί (Βόρεια Εύβοια)

COMBINAISON IDEALE !!!

O ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ (Γαλλιστί) έκανε το Πευκί τον απόλυτο αγώνα ΤΡ μέχρι τώρα διότι :

Geco Πευκι

Πρώτα από όλα είχε τον απαραίτητο χρόνο γιά να ετοιμάσεις τα του αγώνα με την άνεσή σου! Εμείς με τον Σέγκο φύγαμε από το πρωί της Πέμπτης και οργανωθήκαμε χωρίς άγχος και παραλείψεις της τελευταίας στιγμής! Η Κυριακή ήταν Bonus γιά να χαλαρώσουμε και να γυρίσουμε σπίτι νωρίς!

Είχε το ιδανικό timing ! H Ανοιξη στο Φόρτε της, τα χώματα νωπά, η βλάστηση να οργιάζει, η θερμοκρασία τέλεια, τα τρεχούμενα νερά, οι φτέρες, τα σκεπαστά δασικά, οι ακτίνες φωτός στα ανοίγματα σαν … λέιζερ, τα λουλουδένια χαλιά, τα μοναδικά τοπία σαν από τα «Ονειρα» του Κουροσάβα !

Geco Πευκί

Είχε την ωραιότερη διαδρομή! Με τα ανηφόρια, τα στραμπουλιχτά στροφιλίκια, τα ποτάμια, τα λασπερά, τα γρήγορα, τα χαλικωτά, τα πετρωτά, τα μαλακά χώματα, τα γρασίδια, τις φτέρες, τα νωπά και ξεραμένα λούκια …

Είχε αγωνιστικό και βαθμολογικό ενδιαφέρον! Είχε έντονο συναγωνισμό και όντας απαιτητικός σε πίεζε να προσπαθήσεις γιά το καλύτερο. Εγώ κατάφερα από την 9η θέση στη βαθμολογία να ανέβω στην 3η μετά το Πευκί και πολύ μου άρεσε! Το CRF με καινούργιο πιστόνι και βαλβίδες πυροβολούσε ! Η συγκέντρωση, η αποφυγή λαθών, η τακτική και η αντοχή στην πίεση απέδωσαν !

Geco…αεράτος!!!!

Είχε τις απαραίτητες ΥΠΟΔΟΜΕΣ !!! Από ξενοδοχεία και φαγητό (Δεν ξέρω που έμεινε ο Κανελλέας εγώ πάντως στον «Ανεμο» πέρασα τέλεια!) μέχρι άπλετο χώρο γιά Παρκάρισμα και εργασίες ! Τα βενζινάδικα ανοιχτά γιά κάθε ανάγκη – ανεφοδιασμός επί τόπου ή με μπιτόνια – πλύσιμο των οχημάτων με ζεστό νερό μετά τον αγώνα κλπ κλπ

Είχε Φολκλόρ και … τοπικό χρώμα !!! Πάνω από 10 αρνιά στις σούβλες στις Μηλιές να ψήνονται και εμείς να περνάμε ανάμεσά τους !

Είχε πολύ καλό roadbook! Με εξαίρεση την ατυχή αποτύπωση της δεξαμενής τα υπόλοιπα έβγαιναν στον … πόντο!

Είχε τα σωστά χιλιόμετρα και στήσιμο γιά 2 μέρες!  Εγώ θα προτιμούσα κάτι παραπάνω (Ούτε 500 χιλιόμετρα δεν ήτανε!) αλλά γιά τους πωρωμένους υπάρχει και το … επταήμερο Ράλλυ Albania.(Θα πάμε !)

…Πάωωω…σωστά!

Είχε πολλά φίδια ! Τόσα που έβγαιναν στον δρόμο και τα πατάγαμε! Sorry Emerald! (Ο Emerald, γιά όσους δεν ξέρουν, εκτός από οργανωτικό στέλεχος του αγώνα είναι γνωστός εκτροφέας  ερπετών)

Eίχε όμως και τραυματισμούς ! Κάτι η σφιχτή διαδρομή, κάτι κάποιες παγίδες, κάτι η κόπωση των δύο ημερών νάσου τα τουμπίδια και οι … κακώσεις. Περαστικά σε όλα τα λαβωμένα παλληκάρια και γρήγορη επάνοδο !

Είχε καλό φωτογράφο που μας τράβηξε  περισότερες από 2000 εξαιρετικές φωτογραφίες σε υψηλή ανάλυση! (Υπάρχουν στο trailride.gr!)

Εύγε λοιπόν σε όλη την ομάδα και τον Γιατρό γιά την πολλή καλή δουλειά που έκαναν!

Ευχαριστούμε !!!

——————————————————————————————————-

WEB-APBYΛA!

Επιμέλεια/απόδοση:Geco

Στο Editorial του τελευταίου τεύχους του Dirt Rider ο γνωστός Rallyman-Offroader-Aρχισυντάκτης Jimmy Lewis γράφει ένα ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο : «ZERO TO EXPERT IN 60 SECONDS» (Aπό Άσχετος – Ειδικός σε 60 Δευτερόλεπτα»

Ανάμεσα σε διάφορα θαυμάζει το πόσο γρήγορα κυκλοφορεί η πληροφορία σήμερα και πόσο γρήγορα ταξιδεύουν τα νέα!

Επισημαίνει όμως το πόσο γρήγορα μαθαίνουν όλοι και πως ο καθένας μπορεί να γράψει την άποψή του και να την κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο!

Γι’ αυτό πρέπει όλοι να ‘μαστε πολύ προσεκτικοί με τις πληροφορίες που αντλούμε από το ίντερνετ και το σημαντικότερο, με το ΠΟΙΟΣ τις γράφει! Υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν το θέμα που πραγματεύονται πολύ καλά και άλλοι που μπήκαν σήμερα αλλά τα ξέρουν … ΟΛΑ !

Και καταλήγει:
-Τα μάθατε, ε;
Κλείνει η Suzuki! Tα σανζμάν των ΚΤΜ … ανατινάζονται! Το ίδιο παθαίνουν οι κεφαλές των CRF! H YAMAHA θα πουλάει ΜΟΝΟ ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες από το 2011!
Που τα ξέρω;
Τα διάβασα στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ! Είμαι … Ειδικός, ξέρετε !!!

Πανελλήνιο Κύπελλο Trail Ride 2009
3ος Αγώνας Καλάβρυτα 5 Απριλίου

Αναδημοσίευση από το www.trailride.gr

 

Επιμέλεια: Geco

Στα «καραφλά» των Καλαβρύτων…

 

Trailride Καλάβρυτα 2009

<<O 3ος Αγώνας για το Κύπελλο Trail Ride 2009 στα Καλάβρυτα, χαρακτηρίστηκε από όλους σας ο δυσκολότερος μέχρι σήμερα, τόσο από πλευράς οδήγησης, όσο και από πλευράς πλοήγησης! Τα «καραφλά» των Καλαβρύτων και τα μονοπάτια του «παγκοσμίου» θα μείνουν βαθιά χαραγμένα στην μνήμη των αγωνιζομένων, τόσο για την φυσική τους ομορφιά, όσο και για τις δυνατότητες πλοήγησης που απαιτούσαν…

Αλλά ο αγώνας των Καλαβρύτων θα μείνει στην ιστορία και για έναν ακόμη λόγο: Το ρεκόρ συμμετοχών που σημείωσε, αφού 100 αναβάτες με μοτοσυκλέτα, 20 Quad και 37 4Χ4 με 74 συμμετέχοντες είναι αριθμοί που πρώτη φορά συναντάμε σε Trail Ride! Αριθμοί που δείχουν την δυναμική πορεία μια συνεχούς προσπάθειας, που αφενός ανεβάζει τον πήχη αλματωδώς σε οργανωτικό επίπεδο με πρωτότυπες ιδέες, και συνεχείς εκπλήξεις- αλλά αφετέρου ανεβάζει διαρκώς το οδηγικό επίπεδο των συμμετεχόντων, συσφίγγοντας παράλληλα τις μεταξύ τους σχέσεις!

Με έδρα τα Καλάβρυτα στις 5 Απριλίου, τα γύρω βουνά και χωριά γέμισαν κόσμο! Οι βροχές των προηγούμενων ημερών, σε συνδυασμό με τα χιόνια που έλιωναν, παρέσυραν αρκετούς χωματόδρομους, κάνοντας τον αγώνα ακόμη πιο δύσκολο! Ακόμη και την παραμονή του αγώνα, έγιναν αλλαγές στην διαδρομή, αφού η φυσιολογία του εδάφους άλλαζε διαρκώς! Η βροχή, φλέρταρε με την φύση ανήμερα του αγώνα, αλλά τελικά κρατήθηκε για να μας δροσίσει αμέσως μετά την απονομή! Έτσι, με αφετηρία το τρενάκι του οδοντωτού, από τις 9 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα, ένα φανταστικό τερέν και δύο μαγικές διαδρομές μας περίμεναν!

Η enduro διαδρομή που είχε μήκος 76 χιλιόμετρα, ταλαιπώρησε αρκετά τους συμμετέχοντες, αφού τρία δύσκολα μονοπάτια περιελάμβαναν δύσκολα βράχια, κορμούς, έντονες ανηφοροκατηφόρες και απότομα κατεβάσματα! Παράλληλα, στα απέραντα ανοιχτά λιβάδια πολλοί ήταν αυτοί που χάθηκαν, ψάχνοντας το σωστό δρόμο από τις οδηγίες του Road Book! Nικητής σε αυτήν αναδείχτηκε ο νικητής ΚΑΙ της Pro κατηγορίας Αλέξανδρος Ψωφάκης με Husqvarna TE 450 επανερχόμενος στις νίκες! Πίσω του στην κατηγορία ήταν ο Γιάννης Καλογήρου με ΚΤΜ 250 ενώ 3ος ήταν ο Σπύρος Τσιμέκας με Honda CRE 450. Στην κατηγορία enduro κέρδισαν οι τοπικοί Διονύσης Τζόβολος και Γιώργος Τσάφος με ΚΤΜ 250, με ελάχιστη διαφορά μεταξύ τους, αφού δεν χάθηκαν στα «γνωστά λημέρια»… 3ος ήταν ο Γιώργος Παπαϊωάννου με Husqvarna TE 510. Στους Βετεράνους ο Σταύρος Κανελλέας με Yamaha WR 250 F κέρδισε τον Λέανδρο Κατσαρό με ΚΤΜ 525 EXC ενώ 3ος τερμάτισε ο Άκης Κατσίβελας με ΚΤΜ 300 EXC.

Η μεγάλη διαδρομή των αυτοκινήτων και των κατηγοριών μοτοσυκλετών Light, On-Off και Quad, έφτανε τα 160 χιλιόμετρα, με απίθανα χώματα, λίγη λάσπη, περιλαμβάνοντας αρκετά Off Road περάσματα σε καταπράσινες πλαγιές όπου η πυξίδα έπαιξε τον πρώτο ρόλο! Κανένα πρόβλημα δεν αντιμετώπισαν φυσικά οι αγωνιζόμενοι της κατηγορίας GPS, αφού η καθοδήγηση από το ακριβές στίγμα που είχε μεταφερθεί στα GPS τους, δεν άφηνε αμφιβολία.
Οι αγωνιζόμενοι είχαν την δυνατότητα να διακόψουν τον αγώνα τους νωρίτερα, μετά από 100 περίπου χιλιόμετρα, αναλόγως όρεξης και δυνατοτήτων.

Στην κατηγορία Light, ο Κυριάκος Χάλαρης με ΚΤΜ 450 EXC ήταν πάλι ο νικητής, μπροστά από τον ανερχόμενο Κώστα Βλαχάκη με ΚΤΜ 125, ενώ 3ος ήταν ο Χρήστος Βασιλακόπουλος με ΚΤΜ 250 EXCF.

O Γιάννης Μοίρος με Yamaha Raptor 350 ήταν και πάλι ο νικητής στα Quad, αφήνοντας οριακά 2ο τον Τάκη Ιωνά με Kawasaki KFX 400, ενώ 3ος ήταν ο Θανάσης Κοφινάς στον πρώτο του αγώνα, με Kawasaki KVF 750.

Στα On-Off νικητής αναδείχτηκε ο Αριστείδης Καρτσόλης για πρώτη του φορά με ΚΤΜ 640 Adventure, μπροστά από τον Ευθύμη Τσιάπα με ΚΤΜ 640 LC4. O Στέφανος Μελισσουργός από ανέβηκε πάλι στο βάθρο, στην 3η θέση, με Kawasaki KLX 650.
Στα μεγάλα δικύλινδρα είχαμε την δυνατή εμφάνιση του XTX.COM.GR TEAM, μιας καινούργιας ομάδας πολύ οργανωμένης! Νικητής ήταν ο Ηλίας Τρεβεζάς με ΚΤΜ 950 Adventure, 2ος o Γεράσιμος Κατσακιώρης επίσης με ΚΤΜ 950 Adventure και 3ος ο Αλέξανδρος Σουγιάννης με Honda Africa Twin 650.

Στην κατηγορία GPS, είχαμε 8 συμμετέχοντες με ATV, όπου ο Χρήστος Chris CBI- Σταμπολτζής τερμάτισε 1ος με Can Am Bombardier 800, οριακά μπροστά από τον Θανάση Κουβά και τον Γιώργο Ντουρουντάκη με ίδια ATV Bombardier Can Am 800.

Το 3ο Trail Ride στα Καλάβρυτα, ήταν ένας απαιτητικός αγώνας, που πρόσφερε απόλαυση σε όλους και προβλημάτισε αρκετούς στο θέμα «πλοήγηση». Ανέβασε και πάλι το επίπεδο των αγώνων, μέχρι… το 4ο Trail Ride, που θα γίνει στο Πευκί της Βόρειας Εύβοιας την Πρωτομαγιά, θα είναι 2ήμερο, και θα προσμετρά και στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 4Χ4.>>
————————————————————————————————————————————————————————————————————————–
Αυτή ήταν η περιγραφή του doc  Γιατρού και ας πω και εγώ τώρα τα δικά μου:

Εγώ λοιπόν, τα πήγα ελαφρώς χάλια!

Ξεκίνησα με όρεξη και άρχισα από νωρίς να περνάω κόσμο αλλά σύντομα άρχισα να χάνομαι και να περνάω τους ίδιους ξανά και ξανά!  Το χειρότερο χάσιμο όμως το έκανα στην τουλίπα 107 που δεν μου έβγαινε με τίποτα και πήγαινα μπρός-πίσω ψάχνοντας! Έφτασα τελικά στο κομμάτι που ήθελε πυξίδα και εκεί χάθηκα οριστικά, ακολούθησα κάποια τζιπ που είχαν χαθεί και αυτά και βγήκα στην Παλιά Κούτελη από όπου επέστρεψα … ασφαλτάδα στα Καλάβρυτα!
Ο αγώνας ήταν λίγο παραπάνω από 150 χλμ, εγώ έκανα σχεδόν 180  χωρίς να φτάσω στον  τερματισμό  και  το χειρότερο, δεν βαθμολογήθηκα! Σύμφωνα με τον κανονισμό ήρθα 18ος στην κατάταξη της Light αφού ολοκλήρωσα το πρώτο κομμάτι της διαδρομής αλλά πίσω από όλους που τερμάτισαν κανονικά!

Ραντεβού στο Πευκί την Πρωτομαγιά, σε ένα 2ήμερο αγώνα που θα ξεχωρίσει τα πράγματα, αφού στην πράξη το αποτέλεσμα μετράει διπλά βαθμολογικά και έτσι ή κερδίζεις σημαντικό πλεονέκτημα ή … καταστρέφεσαι!!!

Ας ευχηθούμε γιά το Πρώτο!

Geco

Κείμενο,επιμέλεια: Geco

2ος Αγώνας Trail Ride  –  AΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ 22/2/2009

Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο … ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ !!!

Ξεκίνησα με πολύ κέφι, αφού είχα να καβαλήσω από τα Ψαχνά και μού ‘χε λείψει!
Το μηχανάκι μου ήταν άψογο μια και την τελευταία στιγμή ο Πατρώνος παρατήρησε ότι τα ρουλεμάν του λαιμού ήθελαν άμεση αντικατάσταση και φρόντισε να το τακτοποιήσει έγκαιρα ώστε να προλάβω τον αγώνα! Μαζί έφτιαξε και ότι άλλο χρειαζόταν ! Ευχαριστώ πολύ Θοδωρή !!!

τσακ!..ωωωπ!…πάει και το ..ξεροποταμάκι!

Ο καιρός ήταν τέλειος γιά εντούρο, οι συμμετοχές αρκετές, και η διαδρομή αρκετά ενδιαφέρουσα! Είχε πολύ πέτρα, πολύ γκρεμό, πολύ φλαταδούρα αλλά και πολλά όμορφα κομμάτια που δεν σε άφηναν να πλήξεις!
Ναι το ποτάμι ήταν σούπερ, όπως ήταν τα χιόνια, η θέα από ψηλά, το κατηφορικό φουρκετολόϊ, η αρχή της 2ης Ειδικής, το πετρωτό στο τέλος και πολλά άλλα!
Το κέφι και ο ενθουσιασμός μου με βοήθησαν να κινηθώ σβέλτα και να απολαύσω οδήγηση. Απ’ την άλλη όμως με κατέστρεψαν αφού χάθηκα πολύ και καλά!
Δεν θα κατηγορήσω το roadbook πριν πάω και ξανακάνω την διαδρομή αλλά η πείρα μου έχει δείξει ότι στο 99% αυτών των περιπτώσεων φταίει ο αναβάτης!
Τελικά, ενώ ξέρω τι φταίει και πως να το αντιμετωπίσω, δεν κάνω αυτά που πρέπει, παρασύρομαι από τον γρήγορο ρυθμό και καταλήγω να τερματίσω στο … χάος (12ος και τελευταίος στην κατηγορία μου αυτή τη φορά)
Δεν πειράζει! Θα τα πιώ το αίμα την επόμενη φορά !!!

Χάρηκα που ξανάρθαν και έτρεξαν οι φίλοι μας από την Αλβανία και πήγαν καλά!

Ξέρω ότι ο Αγγελος Γεωργόπουλος πάει γρήγορα αλλά το μηχανάκι του με κούφανε! Είναι ένα Dominator με πηρούνι-τροχό /ψαλίδι-τροχό από Yamaha, φαίρινγκ από ΚΤΜ, εξατμίσεις ιδιοκατασκευή …

Ο Μαυρομάτης έχει βρει το κόλπο (Εγώ το ψάχνω ακόμα) και σε συνδυασμό με καινούργιο μηχανάκι βγάζει αποτελέσματα ! Μπράβο !

Ο Κάγκας είναι καλή παρέα αλλά όταν ακούς το γουρούνι του να φρενάρει πίσω σου παθαίνεις έναν … τρόμο!

Ο Κούνστμαν ανεβαίνει σταθερά αλλά θα πρέπει να ελέγχει τον ρυθμό του για να αποφύγει άσχημες τούμπες και τραυματισμούς! Περαστικά Θωμά!

Αυτά λοιπόν και πάμε για τον 3ο αγώνα του φετινού Κυπέλλου στις 5 Απριλίου, να δούμε τι καλό μας ετοιμάζει ο Γιατρός στην Ακράτα και την υπόλοιπη ομολογουμένως όμορφη, περιοχή ! (Καλάβρυτα-Λαπαναγιούς-Σκεπαστό-Ζαρούχλα-Φαράγγι Βουραϊκού κλπ)

Άντε, καλή Σαρακοστή !

Κείμενο,επιμέλεια: Geco

1ος Αγώνας Τrail Ride – ΨΑΧΝΑ 25/1/2009

ΑΡΧΙΣΑΜΕΕΕ … !!!

Τα Ψαχνά, όπως λέει κι ο Άυρτος, είναι από τους αγαπημένους εντουρότοπους! Το μέρος και οι άνθρωποι σε αναγκάζουν να τα ξαναεπισκεφθείς.

..ορμάω….αλλά μπορεί να…χαθώ!

Ο Γιατρός και η παρέα του έστησαν έναν πετυχημένο αγώνα με όμορφη διαδρομή, εκπλήξεις και καλό roadbook! H επιλογή της «Απλής» ενδιάμεσα στην διαδρομή ήταν έξυπνη και βοήθησε να περάσουμε κατοικημένες περιοχές και κεντρικούς δρόμους χωρίς άγχος! Βέβαια η ΜΩΤ των 30 χαω δεν ήταν καθόλου … χαλαρή αφού μαζί με τον ανεφοδιασμό απαιτούσε ρυθμό και συγκέντρωση γιά να μην καπελωθείς!
Εγώ τώρα, πρωί-πρωί φρόντισα να χαθώ γιά κανένα τέταρτο μέχρι να συγκεντρωθώ και να βρω το δρόμο. Στη συνέχεια απόλαυσα τη λιακάδα και το νωπό χώμα που ανέβαζαν τη διάθεση κατακόρυφα! Τα off road κομμάτια (το ανηφορικό μέχρι της κεραίες & το κορδελάτο) από τα καλύτερα! Χάρηκα που Αυρτος πήγε καλά και ολοκλήρωσε με επιτυχία! Τον ευχαριστώ γιά την πλοηγική βοήθεια σε κάποια σημεία και το σπρώξιμο (μαζί με τον ΚΑΙ)!
Και ενώ το πρώτο κομμάτι ήταν σκέτη οδηγική απόλαυση, το δεύτερο (2η Ειδική Διαδρομή) αποδείχτηκε μεγάλη πρόκληση! Η βροχή δυνάμωσε σταδιακά και μετέτρεψε  τα μαλακά χώματα σε έναν πηχτό βούρκο που κατάπιε μηχανάκια, γουρούνια αλλά και αυτοκίνητα! Κατάφερα να τερματίσω μετά από πάλεμα με τη δύσκολη λάσπη και έπρεπε να κάνω άλλα 20 χιλιόμετρα υπό καταρρακτώδη βροχή και κρύο μέχρι το ξενοδοχείο! Μούλιασα γιά τα καλά και υπέφερα αλλά υπήρχαν κι άλλοι … μουλιασμένοι που έμειναν γιά ώρες στο βουνό αφού είχαν μηχανικά προβλήματα!

Ο Χ. Μαυρομάτης με το Γιαμαχάκι του διακρίθηκε σε έναν αρκετά δύσκολο αγώνα! Μπράβο του! Τώρα που θα αλλάξει το ψευδοεντούρο με … αληθινό σίγουρα θα πάει ακόμη καλύτερα !

Από τους αφανείς ήρωες του αγώνα ήταν ο Νίκος Λύρας με μερικούς ακόμα φίλους! Εκτός από την σχεδίαση της όμορφης διαδρομής, βοήθαγαν μέχρι αργά το βράδυ αγωνιζόμενους με προβλήματα να επιστρέψουν!
Πριν μερικά χρόνια σε κάποιον αγώνα μένω από βενζίνη στην μέση του πουθενά! Πρέπει να ήμουν κάπου ανάμεσα στην Θήβα και την Λειβαδιά.Καλώ τον Γιατρό και του εξηγώ την κατάσταση καθώς και την τουλίπα που βρίσκομαι. Σε λίγο εμφανίζεται ένας νεαρός με παπάκι και ένα δοχείο με βενζίνη και μου λέει:
» – Με στέλνει ο Λύρας να σου φέρω αυτό!»
Από τότε του χρωστάω ένα μεγάλο Ευχαριστώ!

Άλλος ένας Ήρωας ήταν και ο team manager Θ.Πατρώνος! Εγκατέλειψε τον αγώνα για να μεταφέρει τον τραυματίαΒ.Τριανταφύλλη στο ΚΑΤ, γύρισε πίσω για να βοηθήσει την υπόλοιπη ομάδα, ξεκίνησε μέσα στη νύχτα για να βρει και να μαζέψει το KLE μαζί με τον Χρηστίδη, φόρτωσε όλα τα μηχανάκια και τέλος βοήθησε να επιλύσουμε προβλήματα από είσοδο νερού στο αυτοκίνητο (Διάγνωση-οδηγίες by John Segos ! Thanx!)

Το τρίγωνο των … Βερμούδων, Ξενοδοχείο – Αφετηρία – Τερματισμός μας βασάνισε δεόντως. Νext time Ola Mazi Please !!!

————————————————————————————————————————————–

Είναι ακόμη Φεβρουάριος αλλά η προκήρυξη του ράλι Αλβανίας που θα γίνει τον Ιούνιο είναι ήδη στον «αέρα».

Περισσότερες λεπτομέρειες www.rallyAlbania.org

Κείμενο,επιμέλεια: Geco

E SHOEI VFX-W

Το σημαντικότερο από τον εξοπλισμό ασφαλείας για τους αναβάτες είναι το κράνος!

Ας δούμε λοιπόν ένα από τα καλύτερα κράνη στην αγορά στην σύντομη παρουσίαση που ακολουθεί.

Το πρώτο πράγμα που προσέχει κανείς στο νέο Shoei είναι ο σχεδιασμός του. Έχει μοντέρνα, επιθετική εμφάνιση που ξεχωρίζει. Χωρίς να μειωθεί το πάχος του υλικού στο κέλυφος προστέθηκαν γωνίες, εσοχές και προεξοχές που αύξησαν την αντοχή του.

Το άνοιγμα στο πρόσωπο είναι μεγαλύτερο γιά καλύτερη ορατότητα και για να χωρούν ευκολότερα τα σύγχρονα γυαλιά ΜΧ γιά τα οποία υπάρχει επίσης λούκι που κρατάει το ελαστικό λουρί τους στην θέση του. To γείσο είναι ελαφρά μακρύτερο και έχει μεγαλύτερο εύρος ρυθμίσεων πάνω-κάτω ενώ στερεώνεται με ειδικές βίδες από πλαστικό με συγκεκριμένη αντοχή (σπάνε όταν η κρούση ξεπεράσει κάποια όρια).

Το υλικό κατασκευής του κελύφους είναι παρόμοιο με εκείνο που χρησιμοποιείται στο προηγούμενο μοντέλο V-moto. Λέγεται ΑΙΜ (Αdvanced Integraded Matrix) και πρόκειται για συνδυασμό οργανικών και συνθετικών ινών με ειδική ρητίνη. Υπάρχουν 4 διαφορετικά μεγέθη κελύφους και 5 μεγέθη εσωτερικής επένδυσης. Η επένδυση είναι φτιαγμένη από δύο κομμάτια διογκωμένης πολυστερίνης(EPS) με ειδικά κανάλια που οδηγούν το ρεύμα του αέρα  από τις εισαγωγές γύρω από το κεφάλι  του αναβάτη.  Η  ταπετσαρία είναι αφαιρούμενη ολόκληρη και πλενόμενη από υλικό 3-D Μax Dry . Το νέο κράνος διαθέτει σύστημα ταχείας απελευθέρωσης των μαξιλαριών στα μάγουλα που επιτρέπουν στους διασώστες-νοσηλευτές να τα αφαιρούν για να διευκολύνεται το βγάλσιμο του κράνους σε περίπτωση τραυματισμού.

Το εργοστάσιο λοιπόν ισχυρίζεται ότι το καινούργιο κράνος είναι ανθεκτικότερο, πιο άνετο, με καλύτερη ορατότητα και καλύτερο εξαερισμό.
Επειδή έχω εγώ αλλά και ο γιός μου V-moto και είμαστε πολύ ευχαριστημένοι, πιστεύω πως έτσι θα είναι τα πράγματα.

Το μόνο μειονέκτημα είναι η τιμή του VFX-W που βρίσκεται στην γειτονιά των 500 Ευρώ!

Πόσο όμως στοιχίζει η σωματική σας ακεραιότητα;

Σημ. Οι φωτογραφίες προέρχονται από την ιστοσελίδα www.motorcycleusa.com

——————————————————————————-

CRF 450 X – XTIZONTAΣ ΤΟ «YΠΕΡΟΠΛΟ» ΤΩΝ ΤRAIL RIDE

Συνεχίζοντας την παράδοση των βελτιώσεων μετά το … «τουμπανιασμένο» XR 650 R διάλεξα ένα CRF 450 X που είναι πιό σύγχρονο, πιό ελαφρύ και το σημαντικότερο ΕΧΕΙ ΜΙΖΑ!

Πήρα ένα καινούριο 07 αλλά μου τό’ κλεψαν σε … δύο μέρες!!!

Μετά το σοκ έψαξα και βρήκα ένα μεταχειρισμένο 06 σε κατάσταση καινούργιου!

Το «μηχανάκι» είναι εξαιρετικό, αλλά μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερο και έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα: Είναι από τα πιο δημοφιλή μοντέλα στην Αμερική και υπάρχουν στην αγορά τα … ΑΠΑΝΤΑ !!! Επι πλέον το τρέχουν από εργοστασιακοί επαγγελματίες μέχρι ταπεινοί ιδιώτες σε κάθε είδους αγώνες εκτός δρόμου!

Ωραία ! Η τεχνογνωσία υπήρχε, τα πράγματα βρισκόντουσαν και η διάθεση ήταν στο Ηigh!

Ξεκίνησα από την προστασία του κινητήρα και των ψυγείων με αλουμινένια ποδιά της Flatland και πλαίσια CRD.

Εκτός των Τρέιλ Ράιντ, συμμετέχω και σε Ράλλυ Ρέιντ που έχουν μεγαλύτερες αποστάσεις. Έτσι πήρα ένα ρεζερβουάρ 13 λίτρων της CLARKE που ανεβάζει την αυτονομία στα 180 χλμ. περίπου.

Στα Ράλλυ  οι αποστάσεις  καταπονούν τον αναβάτη και  πρέπει να  προστατευτεί όσο γίνεται από  την κόπωση  που μπορεί να αποδειχτεί επικίνδυνη!   Διάλεξα  λοιπόν ένα τιμόνι PROTAPER (χωρίς μπάρα) με ελεγχόμενη ελαστικότητα που φέρνει λιγότερους κραδασμούς στα χέρια και κλειστές χούφτες CYCRA που προστατεύουν τα χέρια από κλαριά και πέτρες αλλά και τις μανέτες από τις πτώσεις. Οι χούφτες δεν άντεξαν στη σκληρή χρήση και αντικαταστάθηκαν με ACERBIS που αποδείχτηκαν ανθεκτικότερες!

Το τιμόνι του CRF είναι στηριγμένο σε ελαστικές βάσεις που περιορίζουν τους κραδασμούς αλλά το κάνουν ευαίσθητο στις πτώσεις! Αν πέσεις οι βάσεις μετατοπίζονται και οδηγάς με στραβό τιμόνι μέχρι να βρεις τον χρόνο να λύσεις το τιμόνι και τις βάσεις, να τα επαναφέρεις στα ίσια και να τα ξανασφίξεις. Δηλαδή … μετά τον αγώνα! Γιαυτό μπήκαν «Rubber killers» κώνοι από αλουμίνιο στο ίδιο σχήμα με τα ελαστικά παρεμβύσματα αλλά καθόλου ενδοτικά σε μετατόπιση!

Το σημαντικότερο ίσως εξάρτημα που βάζουν ΟΛΟΙ στα Ράλλυ είναι το σταμπιλιζατέρ του τιμονιού ! Πρόκειται γιά ένα μηχανισμό σαν τον υδραυλικό επιβραδυντή που έχουμε στις εξώπορτες αλλά αρκετά πιό εξελιγμένο! Προτίμησα το Scotts Steering Stabilizer που φτιάχνεται από την Ohlins και το φοράνε οι περισσότερες ομάδες στο Ντακάρ, στο Μπάχα και όπου αλλού γίνονται αγώνες Off road! Ακόμα έχει μεγάλο εύρος ρυθμίσεων γιά κάθε χρήση και ξεχωριστά κυκλώματα αργής και γρήγορης ταχύτητας που περιορίζουν τις απότομες αντιδράσεις του τιμονιού χωρίς να είναι απαραίτητα σφιχτό στην διαδρομή του!

Αυτό το χρυσαφί πραγματάκι φρενάρει το κοσκίνισμα του τιμονιού πολύ πριν εξελιχθεί σε ανεξέλεγκτο tank slapper και σε πετάξει κάτω με πολλά χ.α.ω!!! Επιπλέον αφήνει περίπου τους μισούς κραδασμούς  να φτάσουν στα χέρια και βοηθάει στην εξοικονόμηση δυνάμεων ιδιαίτερα στους πολύωρους αγώνες !

Η εξάτμιση της «μαμάς» δεν κάνει θόρυβο, είναι όμως βαριά, ογκώδης και … άσχημη! Αντικαταστάθηκε  με μία YOSHIMURA tri-oval και σε συνδυασμό με το άνοιγμα του φιλτρόκουτου, τη χρήση φίλτρου αέρα ΤWIN AIR, την κατάργηση της σίτας, και την τοποθέτηση μεγαλύτερου ζιγκλέρ βοήθησαν το μοτέρ να αναπνεύσει καλύτερα!

Το  κάλυμμα του γραναζιού της αλυσσίδας μαζεύει λάσπη και τη κρατάει εκεί. Έτσι βγήκε και αντικαταστάθηκε με ένα αλουμινένιο case saver της Hammerhead.

Μπήκαν κόκκινες τάπες από ανοδιωμένο αλουμίνιο,κόκκινα axle  blocks γιά … ομορφιά και αλουμινένιο κάλυμμα στο καπάκι του συμπλέκτη γιά προστασία!

Οι τούμπες και τα βράχια άρχισαν να στραβώνουν τα μασπιέ που αλλάχτηκαν με «αλεξίσφαιρα» IMS Pro.

Άλλη αισθητική παρέμβαση έγινε με την αλλαγή αυτοκόλλητων-καλύμματος σέλλας με καινούργια MONSTER ENERGY!

Βρήκα μανέτες ΑSV σε καλή τιμή και τις έβαλα! Βελτίωσαν την αίσθηση και την ακρίβεια στα χειριστήρια!

Τα όργανα ελέγχου-πλοήγησης μεταφέρθηκαν ως είχαν από το XR.

Μπήκαν σε καινούργια βάση και τοποθετήθηκαν στο CRF. Πρόκειται γιά ηλεκτροκίνητη θήκη roadbook της TOURATECH και οδόμετρο ακριβείας ΙΜΟ 100R50. Ενα ψηφιακό  ρολόι βοηθάει στην διαχείρηση του χρόνου στον αγώνα και ένα ωρόμετρο- στροφόμετρο της ΗΟΝDA στον προγραμματισμό της συντήρησης.

Ένα διαμορφωμένο φύλλο τεφλόν προστατεύει το μαρκούτσι του φρένου να μην φθείρεται από την τριβή με τα όργανα.

Η μπαταρία ήταν σχετικά μικρή με αποτέλεσμα να «ξελιγώνεται» από τη μίζα. Mε μικρομετατροπές η στάνταρ μπαταρία Yuasa YTZ7S (6Αh) αλλάχτηκε  με μία ΥΤZ10S (8Ah) και στη κονσόλα των οργάνων προστέθηκε ένας ρευματολήπτης . Έτσι, με το κατάλληλο βύσμα, συνδέεται με τον φορτιστή χωρίς να χρειάζεται να ξεβιδώσεις τη σέλα και έχεις πάντα ρεύμα πριν κάθε χρήση! Μην ξεχνάτε ότι η μοτοσυκλέτα χρησιμοποιείται μόνο κάποια Σαββατοκύριακα τον χρόνο και ο έλεγχος-φόρτιση της μπαταρίας είναι απαραίτητος!

Πρωταρχικός στόχος ήταν η αξιοπιστία και γι’ αυτό δεν έγιναν επεμβάσεις στον κινητήρα. Άλλωστε η δύναμη είναι υπεραρκετή και δεν χρειαζόταν βελτιώσεις σε αυτό τον τομέα.

Η εμπειρία απέδειξε ότι το CRF 450 X είναι ιδανικό γιά τη χρήση του!

Είναι αρκετά ελαφρύ, δυνατό, φιλικό σε κάθε έδαφος, ροπάτο, ευχάριστο, ποιοτικό, με άριστο κράτημα και φρένα και πάνω απ’ όλα τρομερά αξιόπιστο!

Οι επεμβάσεις το βοήθησαν να έρθει περισότερο στα μέτρα μου, να ανταποκρίνεται καλύτερα στις απαιτήσεις των αγώνων εκτός δρόμου και να ξεχωρίζει στην σκληρή χρήση.

Και αν βοηθάει έναν 56χρονο να διακριθεί, φανταστείτε τι θα κάνει για τους νεότερους !!!

————————————————————————————-

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ TRAIL RIDE 2008

8ος αγώνας Trail Ride – Kρυονέρι 14 /12/08

Κείμενο,επιμέλεια: Geco

Φωτογραφικά στιγμιότυπα:  http://www.Offroadteam.gr (φωτογράφος κος Νικόλας Οικονόμου)

Τον καλύτερο και δυσκολότερο αγώνα της χρονιάς μας φύλαγε ο οργανωτής γιά το τέλος!

85 μοτοσυκλέτες και 36 Αυτοκίνητα ξεκίνησαν από την πλατεία Κρυονερίου γιά να καλύψουν 200 απαιτητικά χιλιόμετρα στην Αττική!

Ααααντε πάλι…πάμε!(γουστάρω)

Κοντεύουν 30 χρόνια που κάνω εντούρο σε αυτές τις περιοχές αλλά ήταν ευχάριστη έκπληξη η επιλογή της διαδρομής και οι συνδιασμοί που έκανε ο Doc (Δ. Αθανασουλόπουλος)!

Πάντρεψε χιλιοπερασμένα κομμάτια με άλλα εντελώς καινούργια και έφτιαξε ένα σύνολο που μας ενθουσίασε όλους! Οι καιρικές συνθήκες ήταν οι απόλυτες αφού η βροχή των προηγούμενων ημερών έφτιαξε το τέλειο ντεκόρ!

Ένας αγώνας λοιπόν στην ΕΔΡΑ μας , ο δυσκολότερος της χρονιάς, με πολύ μονοπάτι, όμορφη πέτρα, εξαιρετική ποικιλία, ωραία off road, κάμποση λάσπη, απαιτητικός σε πλοήγηση, χορταστικός σε χιλιόμετρα, με καλό roadbook, αρκετές συμμετοχές και ΙΔΑΝΙΚΕΣ καιρικές συνθήκες !!!

Παρά τις γκρίνιες κάποιων γιά την κατάργηση μονοπατιών λόγω συνύπαρξης με τα αυτοκίνητα ο Doc κατάφερε το ακατόρθωτο: Να φτιάξει τον πιό εντούρο αγώνα, μαζί και με τα 4Χ4 !

Ζορίστηκα, αγχώθηκα, πάλεψα, έπεσα, χάθηκα, κουράστηκα, προσπάθησα, έπαιξα, έτρεξα, γλύστρησα, ρίσκαρα, κυνήγησα μα πάνω απ’ όλα ΑΠΟΛΑΥΣΑ το καλύτερο ΤΡ μέχρι τώρα !!!

Προλαβαίνω άραγε να μαζέψω κανα ζωχό,καμιά βρούβα….

Η έκπληξη ήταν ο … ΜΠΙΣΜΠΙΡΟΥΛΙΑΣ !!! Ναι, αυτός ο τύπος με το παλιό DR 350 ! Που στον πρώτο του αγώνα, χωρίς roadbook οδόμετρα ακριβείας και τα συναφή ήρθε-είδε-νίκησε στην Light!

Γνωστός από το «Αλβανικό Έπος» ο Matti Natri , Φιλανδός ιεραπόστολος-Μοτοκρόσερ-πρώην φυλακόβιος πήρε ταξί τον γρήγορο Desert Chef Γιώργο Κορολή και μου ‘ριξε μισή ώρα με ένα ταλαίπωρο ΤΤR 250!

Μαζί με τον Matti ήρθαν και οι φίλοι μας από το Rally Albania Κlodian & Florian Voko, Chris Watts και ο οργανωτής του εν λόγω αγώνα Edvin Kasimati. Έτρεξαν στον τόπο μας και το φχαριστήθηκαν δεόντως αν και ταξίδευαν γιά καμμιά 20αριά ώρες με ελάχιστο ύπνο αφού χρειάστηκαν 7ώρες μόνο γιά τις … τελωνειακές διατυπώσεις. Αναγκάστηκαν να πηγαίνουν με … 180, σέρνοντας ένα τεράστιο τρέιλερ-κλούβα όμως τα λάστιχα δεν άντεξαν αυτό το ρυθμό και είχαν δύο κλαταρίσματα!
Οi Florian-Chris  έτρεξαν με το  «τουμπανιασμένο»  Πατζέρο  ως τα μισά του αγώνα όπου κατέστρεψαν μιά (ξύλινη) κολώνα της ΔΕΗ και την μετώπη-ψυγείο-προφυλακτήρα του αυτοκινήτου κάτι που τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν!
Ο Klodian με το γουρούνι του ολοκλήρωσε τη διαδρομή αν και είχε κλαταρισμένα από νωρίς και τα δύο μπροστινά λάστιχα!

Και πάμε στα αποτελέσματα!

Και του χρόνου…νάμαστε καλά όλοι

Η 3η θέση στην κατηγορία Light είναι τιμητική γιά κάποιον (σαν και μένα) που μπήκε στα 56 του πριν λίγες μέρες, αλλά ακόμη πιό ευχάριστη είναι η 4η θέση της τελικής βαθμολογίας στο κύπελλο Τρέιλ Ράϊντ του 2008 !

Όσοι έχασαν τον αγώνα πρέπει να προμηθευτούν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ένα roadbook γιά να κάνουν εντατικά φροντιστήρια !!! Αν δεν το βγάζουν μονοκόματο, ας τον κάνουν σε δύο δόσεις! Μετά θα είναι διαβασμένοι και θα μπορούν να πάνε σε οποιοδήποτε αγώνα Τrail Ride και να ολοκληρώσουν με επιτυχία!

Προσοχή! ΔΕΝ είναι με τίποτα γιά αρχάριους, εκτός αν το ονομά τους αρχίζει από Μπι- και τελειώνει σε -σμπιρούλιας!

Θέλω να ευχαριστήσω τον Γιατρό και την ομάδα του που οργάνωσαν με επιτυχία το φετινό κύπελλο καθώς και όλους εσάς τους αντιπάλους-φίλους-συναθλητές γιά τις υπέροχες στιγμές που μου χαρίσατε ! Μακάρι το 2009 να είναι ακόμα καλύτερο !

——————————————————————————————————————–

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ TRAIL RIDE 2008

7ος ΑΓΩΝΑΣ – ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ 9 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Κείμενο,επιμέλεια:Geco

Ο προτελευταίος αγώνας του θεσμού συγκέντρωσε 85 συμμετοχές! Το νούμερο είναι ικανοποιητικό αφού στους αγώνες Εντούρο τρέχουν συνήθως λιγότεροι.

Το trai ride ξεκίναγε από την συμπαθέστατη παραλία των Αγίων Θεοδώρων και συνέχιζε στα μονοπάτια των Γερανείων με κατεύθυνση προς Λουτράκι για να τερματίσει μετά από 102 χλμ. στο ίδιο μέρος από όπου ξεκίνησε.

Geco:αναζητώντας την περιπέτεια!

Παρά τις αρχικές εκτιμήσεις η διαδρομή δεν ήταν όσο εύκολη νομίζαμε! Το έδαφος ήταν σαθρό, γλίστραγε πολύ και ευνοούσε τις μοτό με μικρότερο κυβισμό και τις γουρούνες! Η ιδανική μέση ωριαία ταχύτητα των 42 χ.α.ω δεν έβγαινε καθόλου εύκολα και κάποιες τεχνικές δυσκολίες ζόρισαν πολλούς αλλά πρόσθεσαν σε γεύση και χαρακτήρα!

Η πλοήγηση έμοιαζε εύκολη αλλά ήθελε προσοχή γιατί αν έχανες μια τουλίπα (διασταύρωση) η επόμενη μπορεί να βρισκόταν 2-3 χιλιόμετρα μακρυά και αυτό μπορούσε να είναι … καταστροφικό!

Ο καιρός ήταν καλός που σημαίνει ότι για μας ήταν … κακός αφού η σκόνη σου σε προλάβαινε όταν σταματούσες!

Υπήρχαν σημεία που επέτρεπαν μεγάλες ταχύτητες αλλά τα γκρέμια στο πλάι τους σε υποχρέωναν να το … ξανασκεφτείς!

Εγώ σε αυτόν τον αγώνα πήγα καλά! 8 άλλοι όμως στην κατηγορία μου πήγαν … καλύτερα!

Για την ακρίβεια, στα αποτελέσματα της Light φαίνεται ότι οι 9 πρώτοι βρίσκονται μέσα σε λιγότερα από 12 λεπτά! Δηλαδή κάθε μικροχάσιμο, πτώση, σβήσιμο, δισταγμός, καθυστέρηση στοίχιζαν θέσεις στην κατάταξη και αυτό ακριβώς φρόντισα να πάθω !

Πέρασα όμως καλά και διασκέδασα πολύ!

Υιος Geco: και  αυτός στα..»βάσανα»!

Στην ίδια κατηγορία έτρεξε και ο υιός μου με το GASGAS του! Χάθηκε αρκετά και καθυστέρησε, αλλά ξεπέρασε τις δυσκολίες χωρίς βοήθεια κατάφερε να τερματίσει και του έβγαλαν  όμορφες φωτογραφίες. Ο φωτογράφος του αγώνα ήταν πολύ καλός και οι φωτο είχαν τεράστια ανάλυση (στην πρωτότυπη έκδοση). Η οργάνωση πούλησε σε όσους ήθελαν CD με τις φωτό τους που άξιζαν τον κόπο!

Ο τερματισμός έγινε πλάι στη θάλασσα και το μπάνιο ήταν must!  Μπορεί ο καιρός να μας κούρασε με την σκόνη και την ξεραΐλα αλλά ο ήλιος και η θάλασσα ήταν σχεδόν καλοκαιρινά!

..Μπορεί να «ξαπλώσαμε» στην παραλία αλλά ..»ξαπλώσαμε» και στον αγώνα!..αμε!

Πάμε λοιπόν για τον τελευταίο αγώνα στις 14 Δεκεμβρίου που θα γίνει στη Αττική, θα κρίνει τους κυπελλούχους σε κάθε κατηγορία και θα ολοκληρώσει την χρονιά.

————————————————————————————-

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΚΥΠΕΛΟ trail ride ΑΚΡΑΤΑ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2008 άρθρο του Geco μπορείτε να διαβάσετε με «την άλλη ματιά του αγωνιζόμενου»

Κείμενο : Geco

Φωτογραφίες: offroadteam.gr

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ TRAIL RIDE 2008

6ος Αγώνας     Ακράτα

Αφού λοιπόν κάναμε τα μπάνια μας ήρθε η ώρα να υποδεχτούμε την φθινοπωρινο-χειμερινή περίοδο στις 21 Σεπτεμβρίου στην Ακράτα.
Εδώ έλαβαν μέρος και αυτοκίνητα. Συγκεκριμένα ο αγώνας ήταν ο 6ος  για τις μοτοσυκλέττες και 3ος του κυπέλλου 4Χ4.

Ο καιρός βοήθησε να φτιαχτεί το τέλειο τεραίν αφού το Σάββατο έβρεχε όλη την ημέρα και την Κυριακή άρχισε το ψιλόβροχο από νωρίς για να δώσει τη θέση του σε λιακάδα . Λάσπη, νωπό χώμα, ομίχλη και κρύο έστησαν το ιδανικό σκηνικό για το παιχνίδι μετά από την σκόνη και την ζέστη του καλοκαιριού!
Η διαδρομή έφτανε τα 170 χλμ. Από τα οποία  137χλμ. Ειδική Διαδρομή και τα υπόλοιπα χαλαρή απλή, μιά και περνούσαμε από χωριά, οικισμούς και κατοικημένα μέρη μέχρι να επιστρέψουμε στην παραλία της Ακράτας.
Αρχικά ανεβήκαμε το ρέμα μέχρι τον Καλαμά, για να κατευθυνθούμε προς  Λίμνη Τσιβλού και χιονοδρομικό Καλαβρύτων. Από εκεί προς Λουσούς, Πλανιτέρο, Ζαρέλια, λίμνη Δόξας στον Φενεό, Ζαρούχλα για να καταλήξουμε στα Σελά και την Άμπελο.

Αυτή τη φορά τα πήγα καλύτερα! Με καινούργια λάστιχα, «καλοκουρδισμένο» μηχανάκι και πιο απαιτητικό τεραίν  κατάφερα να είμαι πιο κοντά από όλους στην ιδανική ΜΩΤ (Μέση Ωριαία Ταχύτητα)  των 40 χ.α.ω. και να νικήσω στην κατηγορία  light!
Πάνω από όλα όμως, το καταφχαριστήθηκα ! Έπαιξα κυνηγητό με πολύ κόσμο. Άλλους πέρασα – άλλους όχι, πάντως απόλαυσα οδήγηση και διασκέδασα για τα καλά!

Εκτός από την ατομική διάκριση, επικρατήσαμε και ανάμεσα στις ομάδες! Έτσι ανέβηκα ξανά στο βάθρο για να πάρω το κύπελλο της πρώτης θέσης σαν εκπρόσωπος
του «ΤΕΑΜ ΓΙΑΦΚΑ»!

Η ΜΩΤ είναι συνήθως, εφικτή αλλά θα πρέπει να παρακολουθείς συνέχεια την ώρα και να κάνεις σωστούς υπολογισμούς  χωρίς χασίματα και άλλες καθυστερήσεις.

Αν νομίζετε πως σας ταιριάζει πάρτε το μηχανάκι σας (ή το τζιπάκι σας) και ελάτε να παίξουμε!
Τα Trail Ride είναι τα φιλικότερα παιχνίδια off-road για μοτοσυκλέτες και 4Χ4 και εκτός από τα πανέμορφα μέρη που περνάει κανείς μέσα στην φύση έχει να  παλέψει με τον χρόνο, την άγνωστη διαδρομή και τους άλλους αγωνιζόμενους!
Ο καθένας στον αγώνα μπορεί να ζοριστεί, να κουραστεί, να χαθεί, να πέσει, να μείνει από βενζίνη κλπ.

Να πλήξει όμως, αποκλείεται !!!

DAKAR 1 DAKAR 2 DAKAR 3

…άρθρο του Geco 29-ιουλ-08

Mετά από 30 χρόνια ιστορίας ο μεγαλύτερος και δυσκολότερος αγώνας Ράλλυ στον κόσμο το «Παρίσι-Ντακάρ» ματαιώθηκε γιά το 2008 !!!

Έτσι λοιπόν, περισότεροι από 500 αγωνιζόμενοι με τις ομάδες τους, μηχανικούς, μάνατζερ, βοηθούς, οδηγούς,οχήματα συνοδείας κλπ υποδομές βρέθηκαν ξαφνικά να έχουν επενδύσει πολλά εκατομύρια Ευρώ χωρίς … αντίκρυσμα. Οι χορηγοί, οι δημοσιογράφοι, οι επαγγελματίες που όλο το χρόνο προετοιμάζουν και τρέχουν οχήματα στο «Ντακάρ» έμειναν χωρίς αντικείμενο …

Όλα ξεκίνησαν όταν τρομοκράτες σκότωσαν τεσσερις Γάλλους στην Μαυριτανία λίγο πριν την εκκίνηση του αγώνα.

Η οργάνωση έκανε συναντήσεις με τους εκπροσώπους των κυβερνήσεων των Αφρικανικών κρατών που περνάει ο αγώνας αλλά δεν κατάφεραν να πάρουν εγγυήσεις ότι δεν θα συμβεί κάτι παρόμοιο στον αγώνα και αναγκάστηκαν να τον ματαιώσουν !

Γιά … παρηγοριά οργάνωσαν έναν μικρό αγώνα στην κεντρική Ευρώπη που δεν έπεισε κανέναν!

Στη συνέχεια αποφασίστηκε ότι ο αγώνας θα μεταφερθεί στην … Νότια Αμερική γιά το 2009 και εκεί άρχισαν οι προβληματισμοί! Κάποιοι ευνοούνται αφού ζουν εκεί και επιπλέον οι χορηγοί τους το ήθελαν πολύ! Οι περισότεροι όμως που είναι Ευρωπαίοι και ιδιαίτερα οι μικρές ομάδες και οι ιδιώτες είναι αδύνατο να ακολουθήσουν αφού τα κοστολόγια γιά μιά τέτοια μετακίνηση είναι πολλαπλάσια από της Αφρικής!

Έτσι εμφανίστηκε ο Hubert Auriol που μετά από 30 χρόνια σχέσης με το «Ντακάρ» σαν 3 φορές νικητής με μοτό, αγωνιζόμενος με αυτοκίνητo, μέλος της οργάνωσης και αλυτάρχης ανακοίνωσε ότι οργανώνει, στις ίδιες ημερομηνίες με το (Southamerican) «Ντακάρ» τον δικό του αγώνα που τον λέει «AFRICA RACE» ! Τα δικαιώματα της χρήσης της λέξης Dakar τα έχουν «οι άλλοι» και παρά το ότι ο αγώνας τερματίζει εκεί δεν μπορεί να το εμφανίσει στον τίτλο!

Δεν ξέρω πως ο Auriol κατάφερε να διασφαλίσει την ακεραιότητα των εμπλεκομένων στο Africa Race, ούτε πόσοι θα τον ακολουθήσουν ! Αυτό όμως είναι … πόλεμος!

http://www.africarace.com/

 

Σαν να μην έφτανε αυτός νά σου και ο Patrick Zaniroli που οργανώνει (λίγο νωρίτερα) το δικό του … παιχνίδι που το λέει TransAfricaine Classic http://www.zaniroli.com
και ισχυρίζεται ότι είναι η μόνη εγγύση γιά τον ιδιώτη να φτάσει στο Dakar ! (Είπαμε αυτό είναι παιχνίδι γιά ιδιώτες!)

Και τώρα τι θα γίνει; Υπάρχουν τόσοι ενδιαφερόμενοι να τρέξουν σε όλα ή οι γνωστοί αγωνιζόμενοι θα μοιραστούνε και άλλοι θα πάνε εδώ, άλλοι εκεί κι άλλοι στην … Αμερική;

Θα έχουν επιτυχία; Τα εργοστάσια και οι χορηγοί ποιόν θα στηρίξουν;

Είναι καλό αυτό γιά το σπορ, ή κακό;
Τα μονοπώλεια δεν είναι καλό πράγμα αλλά εδώ μιλάμε γιά έναν αγώνα «θρύλο» και μιά οργάνωση με μεγάλη εμπειρία. Από την άλλη οι απαιτήσεις από μιά τέτοια αγωνιστική εκδήλωση είναι τεράστιες και τα απρόοπτα πολλά!
Και εμείς οι … «Ντακαρολάγνοι» τι θα κάνουμε;
Αυτό είναι το ποιό εύκολο να απαντηθεί. Θα κάτσουμε μπροστά στην τηλεόραση να δούμε τι θα μας δείξουν! Θα πάμε στα Τρέιλ Ράιντ και θα περιμένουμε μπας και γίνει κανένα Ράλλυ επί Ελληνικού εδάφους να τρέξουμε και εκεί! Θα συντηρήσουμε τα μηχανάκια και τον εξοπλισμό μας γιά να είμαστε έτοιμοι τον Σεπτέμβρη!Πριν από αυτά όμως θα πάμε σε καποια παραλία να κάνουμε διακοπές και χαλάρωση και αφού γυρίσουμε θα σας ενημερώσουμε να μην έχετε … αγωνία !Καλά μπάνια !!!

Geco

Ενας καλός φίλος μας παραχώρησε τις εντυπώσεις απο την συμμετοχή του στο RALLY ALBANIA 2008 και φυσικά δεν είναι άλλος απο τον Gego

Παράσταση σε πέντε πράξεις¨Rally raid Albania 2008¨

(Εμπειρίες ενός μοτοσικλετιστή,Γιώργος Οικονομάκος) και εν συντομία «GECO»

Πράξη 1η

«Γιατί αυτοί οι αγώνες, δεν είναι το αποτέλεσμα που θα φέρεις, αλλά τους φίλους, τα μέρη, τις εμπειρίες, τις στιγμές που θα φέρεις πίσω σου, στην ατζέντα σου, στη μνήμη και στο μυαλό σου, και πάνω από όλα στην καρδιά σου…»
DOC

Σωστά μας τα είπε ο Γιατρός , μόνο που εκτός από αυτά … νίκησε κιόλας !

Για όλους τους άλλους ισχύουν τα παραπάνω!

Πολύ καλή η περιγραφή του Γιατρού, γραμμένη με ψυχραιμία και αίσθηση του μέτρου. Λέει τα πράγματα όπως έγιναν και όχι όπως τα είδε μόνο!

Και να σας πω και εγώ πως τα είδα τα πράγματα.

Ξεκινήσαμε με τον Σπυ το Σάββατο 31/5 /08 και διανυκτερεύσαμε στο εξοχικό του στον Άσσο Κορινθίας. Εκεί έχουν την Μάγια, που παίζει ατελείωτα με την μπάλα! Ακόμα και αφού κουραστείς σου φέρνει την μπάλα στα πόδια και σε σκουντάει να συνεχίσεις ! Κλώτσαγα για πολύ ώρα εντυπωσιασμένος από την όρεξη για παιχνίδι και την ικανότητα που έχει να ντριμπλάρει αυτό το σκυλί! Με ξέκανε !!!

Την επόμενη μέρα βρήκαμε τους Νικολάου-Δροσόπουλο με το polo της Νόρας και ανεβήκαμε μαζί (2 αυτοκίνητα με τρέιλερ και 4 μοτό) μέχρι τα Τίρανα.

Έπαθα «πολιτισμικό σοκ» από την άθλια κατάσταση των δρόμων και από το πόσο επιθετικά οδηγούν οι άνθρωποι εκεί ! Χρειάστηκε σφίξιμο στους ιμάντες σε κάθε στάση! Παρά τον έλεγχο και το συνεχές σφίξιμο όμως έχασα και τους δύο «σταυρούς» της Acerbis που είχα βάλει στα πιρούνια (για να μην είναι συμπιεσμένα)!

Βρήκαμε τον Εντβιν στο γραφείο του και τους εντυπωσίασε που ήξερα τα ονοματεπώνυμα όλων αφού είχα μελετήσει το site τους.
Μας πήγαν στο Hotel Luna (συμπαθητικό) αφού προηγουμένως μας έβγαλαν για δείπνο στο Regency Casino που ήταν εξαιρετικό!
Την άλλη μέρα ασχοληθήκαμε με σέρβις στο DRZ του Δροσό που ήθελε ρουλεμάν τροχού και λάστιχο. Πήγαμε με τον Αλέξανδρο και βρήκαμε απ’όλα! Σε μια αγορά με μικρά κυρίως μαγαζάκια που πούλαγαν τα πάντα σε χαμηλές τιμές! Μου έκανε εντύπωση ότι εκτός του ότι πολλοί μιλούσαν Ελληνικά, ήταν όλοι πρόθυμοι και ευγενικοί!

Γελάσαμε με πολλές επιγραφές που έγραφαν … me porosi που στα Αλβανικά σημαίνει «Επίπαραγγελία» !

Πήραμε παγωτό στο χέρι, νερό «Τεπελένι» με σήμα τον … Αλή Πασά (μπορεί για μας να ήταν τύραννος για τους Αλβανούς όμως είναι εθνικό σύμβολο), χαζέψαμε παπιά-φορτηγά που εκτελούσαν μεταφορές και αλλάξαμε Ευρώ σε LEK.
Τα παπιά-φορτηγά τα φτιάχνουν βγάζοντας το πιρούνι τους και τοποθετούν στη θέση του ένα μεγάλο καρότσι με δύο ρόδες που στρίβει πάνω στο άξονα του «λαιμού».
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και ολοκληρώσαμε το σέρβις ενώ όλοι ήταν εκεί εκτός απ’τον Σπανό που άφησε το φορτηγό στο Ελληνικό έδαφος και ήρθε καβάλα στο ΗΡ2 λίγο αργότερα.

Λίγο πριν το βράδυ πήγαμε για Τεχνικό-Διοικητικό Έλεγχο στην κεντρική πλατεία των Τιράνων (Ναι μπροστά από την Βουλή τους) και εντυπωσιαστήκαμε από την παρουσίαση και το Glamour του event με τις μεγαφωνικές να παίζουν μουσική, ράμπα εκκίνησης, πάρκ φερμέ, πυροτεχνήματα, όφορφα κορίτσια από τους χορηγούς και ατελείωτα Red Bull που ήταν χορηγός και πίναμε συνέχεια to energy drink …

Kάπου εκεί μας πήρε ο Κλώντιαν Βόκο και πήγαμε όλοι μαζί να μετρήσουμε το «χιλιόμετρο» για καλιμπράρισμα! Φύγαμε βιαστικά χωρίς κράνη και εξοπλισμό και όπως μετράγαμε μας πιάνουν κάτι τροχαίοι και μας σταματάνε!
-Κάσκο ! Μου λένε
-Είναι εκεί ! Λέω, δείχνοντας την πλατεία.
-Κάσκο ! Ξαναλένε και αρχίζουν να αγριεύουν
Αφού δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε πέφτει τηλέφωνο στον Εντβιν που έστειλε τον … αρχηγό της Αστυνομίας και έβαλε χέρι στους ανθρώπους που απλά έκαναν την δουλειά τους αφού και εμείς δεν σκεφτήκαμε να φορέσουμε κράνος για τόσο κοντά !

Τέλος της φιέστας, τσις και νάνι και πάμε για την επόμενη να ξεκινήσει ο Αγώνας !

Συνεχίζεται …

Πράξη 2η

Τρίτη 3 Ιουνίου
Βάζουμε τα roadbook και τους «αισθητήρες προσέγγισης» (proximity sensors) για την χρονομέτρηση.
Στην εκκίνηση είναι και ο Matti Nattri που είναι μεγάλη μορφή!Φιλλανδός Motocrosser-Priest-Evangelist-sodomist … και τι άλλο δεν θυμάμαι πως έλεγε το βιογραφικό του.
-Καλή τύχη φίλε μου! Μου λέει.
-Καλή τύχη και σε σένα! Απαντάω.
-Ας είναι ο Ιησούς μαζί σας!
-Μακάρι ! Ας είναι και ο Αλλάχ!(Μια και έχουν και πολλούς μουσουλμάνους εκεί)
-Όχι ! Λέει. – Αυτός είναι νεκρός! Είναι θαμμένος στο χώμα!
-Καλά! Ότι πεις !
Ο Μπεν Μεκεμέγια ο Ισπανός με την Ελληνίδα μάνα που ζει στην Αλβανία είναι άλλη φυσιογνωμία του αγώνα ! Λίγο πριν την εκκίνηση ποζάρει για φωτογραφίες με τα κορίτσια του Cosmote και του Red Bull μπροστά στο «τουμπανιασμένο» αυτοκίνητό του ! Μερικά από τα κορίτσια τα έπεισε να μπουν και μέσα να τους δείξει πως είναι το αγωνιστικό.!\Απαιχτος ο τύπος λέμε !

-«Ξεκινάει με τον αριθμό συμμετοχής 006 ο Έλληνας Γιώργος Οικονομάκος» λέει η φωνή στα Αλβανικά και ανεβαίνω στην ράμπα εκκίνησης με το πλήθος να ζητωκραυγάζει το … τεφαρίκι και τα πιπινάκια να κουνάνε τις σημαίες με ενθουσιασμό!
Φτάνουμε χαλαρά με όλους μαζί στηναφετηρία της 1ης Ειδικής και ξεκινάω τον αγώνα στο Αλβανικό έδαφος! Βλέπω ότι μοιάζει με τα δικά μας πετρωτά και νοιώθω οικεία. Προσπαθώ να κρατήσω ρυθμό και σε λίγο πιάνω τον Κορολή που ανοίγει γκάζι με τον αντίχειρα με μια όμορφη θηλιά που του έφτιαξε ο Ντοκ στην σπασμένη ντίζα! Πιο κάτω πιάνω τον Δροσό και σε λίγο τον «Γιώργο» (ο Αυστριακός Georg Shoeninger) και τους περνάω.
Και εκεί που λέω ότι πάω καλά με προσπερνάει ο Αλεξ με το Τζεμπελάκι του και απομακρύνεται σιγά-σιγά στο σαθρό κατηφορικό κομμάτι.
Εκεί ξεκίνησε το αστείο που λέγαμε στον Αλεξ και τις υπόλοιπες μέρες: -Ρε συ δεν ντρέπεσαι; Εγώ έχω επενδύσει 15.000 στο «βαρελότο» και εσύ με περνάς με εξοπλισμό του … χιλιάρικου;»
Στη συνέχεια με περνάει ο Σπανός, ο Σπυ,οΝτοκ μετά το 1ο C.P. (Check Point).

Kάπου πιο κάτω βρίσκω τον Σπανό που ψάχνεται και πάμε μαζί μέχρι τον τερματισμό για να διαπιστώσουμε ότι πρέπει να γυρίσουμε πίσω και να πάρουμε σωστά την διαδρομή αφού ήρθαμε από την άλλη μεριά του βουνού.
Ίσα που προλαβαίνουμε και αρχίζουν να φτάνουν τα αυτοκίνητα που ξερνάνε φωτιά και πετάνε πέτρες παντού! Κάποιοι φτάνουν με διαλυμένους τροχούς σέρνοντας τα απομεινάρια τους στα βράχια αφού δεν σταμάτησαν να αλλάξουν λάστιχο!
Φτάνουμε στην αφετηρία της 2ης Ε.Δ. που κατηφορίζει ανάμεσα στα πεύκα και αρχίζει η άμμος! Κάπου εκεί «αγοράζω ένα οικοπεδάκι» αλλά μαζεύω τις δυνάμεις μου και βγαίνω στη παραλία όπου παίρνω και ένα … παραθαλάσσιο αφού στο roadbook έγραφε ‘ότι το κύμα βρέχει τους τροχούς ! (Εμένα με έβρεξε λίγο παραπάνω) Δεν το βάζω κάτω όμως και σε λίγο πιάνω την ευθεία των 10 χιλιομέτρων με την βαριά άμμο! Το CRF «πυροβολεί» ενώ το σταβιλίζερ μου δίνει σιγουριά! Σούπερ ! πηγαίνω με σκασμένη 5η και το μοτέρ ξυρίζει!
Βγαίνω από την άμμο και συνεχίζω μέσα σε ένα χωριό με γουρουνάκια σε διάφορα μεγέθη να τρέχουν πανικόβλητα για να σωθούν από τους μανιασμένους off roaders. Xάνομαι σε μια διχάλα και σε λίγο με περνάει ο Σπανός, χαμένος κι αυτός. Βρίσκω τον δρόμο για τον τερματισμό της πανέμορφης Ε.Δ. και εκεί βλέπω τον Altin Denja να τον παίρνει επειγόντως ασθενοφόρο αφού έπεσε σε ένα συρματόσχοινο στην παραλία και τραυματίστηκε σοβαρά!

Και εκεί κάνω την αυτοκριτική μου:» – Ρε σαχλαμάρα ‘έχεις πέσει 2 φορές και έχεις χαθεί άλλες τόσες! Δεν διαβάζεις λίγο πιο προσεκτικά; Πως θα βγάλεις ρε συ 5 μέρες αγώνα; Άσε που θα φας κανένα ξεγυρισμένο βρόντο και θα σκορπίσεις, μεγάλος άνθρωπος !»

Φτάνουμε στη Σκόδρα που έχει ξεχαστεί … 40 χρόνια πίσω!
Στο πάρκ φερμέ τα πιπινάκια μας δίνουν Red Bull που τα ρουφάμε με όρεξη. Το τεράστιο επιβλητικό ξενοδοχείο απέχει 20 μέτρα από τον τερματισμό, έχει να ανακαινιστεί από την δεκαετία του … 70 αλλά έχει ζεστό νερό και καθαρά σεντόνια και λίγο σε νοιάζει αν ξεπροβάλει ο Ενβέρ Χότζα πίσω απ’ την op art κουρτίνα. Το στρώμα όμως βουλιάζει στην μέση και πέφτω πάνω στον Σπύ ή κινδυνεύω να πέσω απ’έξω.

Το βράδυ η απονομή στο Cafe «Enigma» ! Ο Ντοκ και ο Σπύ πρώτοι σε μικρά και μεγάλα μοτό και η ατμόσφαιρα ζεστή και πανηγυρική!

Κάποιοι βγήκαν έξω με κορίτσια, έμαθα, αλλά δεν ξέρω περισσότερα για εκείνο το βράδυ.

Πράξη 3η

Τετάρτη 4 Ιουνίου
Την επόμενη μέρα το καραβάνι πήγε στο Κόσοβο!
Το Κόσοβο είναι Ευρώπη! Το βλέπεις μόλις μπεις από τα σύνορα! Έχουν Ευρώ για νόμισμα και όλα είναι πιο περιποιημένα. Οι δρόμοι, τα σπίτια, οι πόλεις, τα μαγαζιά …

Μας πήγαν σε ένα σημείο όπου έγινε η ειδική ! Κάναμε 4 γύρους ο καθένας και ο κόσμος ζητωκραύγαζε τόσο τους δικούς τους όσο και εμάς!
Και εδώ μάζεψα μια ανώδυνη τούμπα αλλά το φχαριστήθηκα γενικά!
Πίσω συνοδεία στην Πρίστινα με τον Ιμπραήμ Ρουγκόβα (σε αφίσα) να μας κοιτάει σε μέγεθος 8όροφης πολυκατοικίας και φιέστες με (άγουρα) πιπίνια να αποθεώνουν τον Χασάν και τον Σπανό που νίκησαν αντίστοιχα στα μικρά και τα μεγάλα μοτο. Ταρατατζούμ-σαματάς-κονφετί-Red Bull-μαμ-κακά και νάνι!

Πράξη 4η

Πέμπτη 5 Ιουνίου
Η τρίτη ημέρα του αγώνα μας έφερε στο Πρίζρεν του Κοσόβου!
Ένα πανέμορφο, ορεινό, καταπράσινο θέρετρο! Περιμέναμε ώρα να πάρουμε εκκίνηση αλλά και αυτή η Ε.Δ. που ήταν μια ανάβαση ήταν πολύ-πολύ όμορφη και με μεγάλη ποικιλία σε έδαφος!
Πήγα σβέλτα αλλά μετρημένα και χωρίς λάθη και έφτασα στην κορυφή από όπου φαινότανε η FYROM!
Πίσω στο νεόκτιστο Πρίζρεν με τους τέλειους δρόμους πήγαμε στο ολοκαίνουργο ξενοδοχείο, κάναμε μπάνιο, πλύναμε και λαδώσαμε τα μηχανάκια και βούρ στον πατρώνο του Χασάν » Kebabtore HYSKA» ! To μαγαζάκι ήταν μάλλον μικρό αλλά φωτεινό και πεντακάθαρο! Το δε κεμπάπ όνειρο ! Οι άνθρωποι αρνήθηκαν να τους πληρώσουμε αφού μας έστειλε ο Χασάν και εμείς τους ευχαριστήσαμε (Εγώ κι ο Σπυ) φωτογραφηθήκαμε μαζί τους και πήγαμε για το … δείπνο και την τελετή απονομής στο ξενοδοχείο! Φυσικά δεν φάγαμε άλλο αλλά ήπιαμε χυμούς, και σόδες να χωνέψουμε!

Πράξη 5η

Παρασκευή 6 Ιουνίου
Ξεκινάμε την 4η μέρα αγώνα και όλα βαίνουν καλώς!
Το convoy περνάει από τα σύνορα ξανά στην Αλβανία και μπαίνει σε ένα δρόμο υπό κατασκευή! Η Ε.Δ. θα γίνει σε ένα βοηθητικό μικρό δρόμο παράλληλα με τον κεντρικό αυτοκινητόδρομο που φτιάχνεται και είναι ανοιχτός μόνο για τα φορτηγά του εργοταξίου και … εμάς!

Λίγο πριν την αφετηρία ο θόρυβος της εξάτμισής μου δυναμώνει και σταματάω για να διαπιστώσω ότι έχουν λασκάρει τα παξιμάδια στον λαιμό της και είναι έτοιμος να φύγει! Χρόνος υπάρχει και ο Ντοκ βγάζει εργαλεία και ανταλλακτικά και το τακτοποιεί άμεσα ενώ δένει και κάποιες ακτίνες από τον πίσω τροχό του Κορολή που έχουν κοπεί .
Η εκκίνηση της Ε.Δ μεταφέρεται πιο κάτω αφού κυκλοφορούν φορτηγά και περιμένουμε ξανά για εκκίνηση.
Εκεί χάνω το ΙΜΟ αφού νεκρώνει από ρεύμα και μαζί το ηλεκτρικό roadbook! To λέω στον Σπυ που ξηλώνει την μάσκα και τα καλώδια, φτιάχνει μία πρόχειρη σύνδεση και νέα γείωση και ξεκινάω ευτυχής που όλα δουλεύουν with a little help from my friends!
H EΔ είναι συμπαθητική αλλά μικρούλα και τελειώνει σύντομα για να μαζευτούμε πάλι και να ξεκινήσουμε για την επόμενη.
Μέχρι την 2η ΕΔ της ημέρας κάνουμε αρκετά χιλιόμετρα και κάπου το μηχανάκι του Αυστριακού Γιώργου μένει από πίσω λάστιχο και φορτώνεται σε ένα πικ-απ!
Έχει πιάσει απόγευμα όταν ξεκινάμε και η διαδρομή σφίγγει όλο και παραπάνω! Είναι πια γεμάτη λούκια, λάσπη, πέτρα και νερόλακκους!
Απαιτητική αλλά όμορφη και απρόβλεπτη απαιτεί αυτοσυγκέντρωση και προσοχή για να μην στουκάρεις!
Φτάνω στον τερματισμό με κέφι αφού πετυχαίνω τον Αλμπέρτο με σκασμένο λάστιχο και τον Αλεξ μέσα στους λασπόλακκους και τους αφήνω πίσω!
Έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει και ο Σπύ έχει έρθει στο τσακίρ-κέφι από τις ρακές που τον κερνάνε οι κάτοικοι του χωριού!
-Πιες ! Μου λέει΄
-Δεν θέλω
-Πιες ρε … πανί!
-Όχι
Και εκεί που κουβεντιάζω με περιλούζει με ένα ποτήρι ρακί!
Θέλουμε άλλα 120 χλμ για το Πόγραδετς, είμαστε μούσκεμα από τα λασπόνερα, έχει σκοτεινιάσει και φεύγω για το ξενοδοχείο.
Το ΗΡ2 φορτώνεται σε φορτηγό καθώς και τα μηχανάκια του Αλμπέρτο και του Χασάν νομίζω.
Φτάνουμε αργά στο Πόγραδετς, πλάι στη λίμνη Οχρίδα και η κούραση κάνει βαριά τα μέλη μας μέχρι να …τεζάρουμε με συνοπτικές διαδικασίες !

Πράξη 6η

Σάββατο 7 Ιουνίου

Ξεκινάω για την 5η μέρα του αγώνα και αισθάνομαι αρκετά ακμαίος.

Παίρνω ένα «γενναίο» πρωινό και βλέπω κάτι γλυκά που τραβάνε την προσοχή μου.
-Τι γλυκό είναι αυτό; Ρωτάω
-Τουλούμπ!
-Αν δεν έρθει ο … Λούμπ, να το φάω εγώ;
Η τουλούμπα τους είναι διαφορετική από την δική μας! Πιο μαλακή, πιο σπιτική, πιο ζυμαρώδης!
Δεν έχει το «κοτλέ» σχέδιο που ξέρουμε και το σιρόπι της είναι πιο αραιό αλλά η γεύση είναι σούπερ!
Κατεβαίνει και ο Σπύ, παραγγέλνει καρυδόπιτα με παγωτό και σκάμε στη μάσα!
Εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι αυτή ήταν η πιο σωστή κίνηση αφού θα ξανάτρωγα την άλλη μέρα το μεσημέρι!

Φεύγουμε από το ξενοδοχείο στις 13:00 και πηγαίνουμε στην αφετηρία της Ειδικής μόνοι μας. Το σημείο είναι πανέμορφο ΄
με την λιμνούλα του, με την πρασινάδα του και με νωπό χώμα που κρατάει τέλεια!
Ο ήλιος λάμπει και η διάθεση ανεβαίνει στο High!
Ξεκινάω με κέφι και αρχίζουν κάτι όμορφα κατηφορικά όπου με περνάει σαν άνεμος ο Φιλλανδός-ΜΧερ-ιεραπόστολος με τέλειο στυλ!
Σκάει το ΥΖ πάνω στα μπέρμ και τον θαυμάζω να οδηγεί με τέχνη και ταχύτητα!
-Το έχει! Σκέπτομαι.
Και τότε τρώει ένα μεγαλοπρεπή βρόντο και τον περνάω για να σηκωθεί και να περάσει «μαλλιοκούβαρα» ξανά!

Η ειδική είναι πολύ όμορφη, περνάει μέσα από 2 χωριά και συνεχίζει αλλά τα λούκια βαθαίνουν όλο πιο πολύ!
Μπαίνω στο Χωριό Lunga και συναντώ τους υπόλοιπους να γυρίζουν πίσω!
Κάνω μεταβολή και ψάχνω που είναι ο σωστός δρόμος δοκιμάζοντας διάφορες διασταυρώσεις. Περνάω ένα αρκετά βαθύ και ορμητικό ποτάμι
για να γυρίσω ξανά πίσω αφού δεν το έκοψα για σωστό από εκεί!
Εν τω μεταξύ η βροχή έχει αρχίσει και δυναμώνει σταθερά!
Συναντώ αυτοκίνητα που έχουν κολλήσει στις λάσπες αλλά δεν μπορούν να με βοηθήσουν αφού είναι χαμένοι και αυτοί!
Πηγαίνω πίσω-μπρος χωρίς αποτέλεσμα και η λάσπη γίνεται όλο και πιο γλιστερή.
Βρίσκω τον Μπεν να έχει τουμπάρει το «θηρίο» του.Τα λάδια και τα καύσιμα κυλούν μέσα στα λασπωμένα λούκια και τα μαυρίζουν!
Έρχονται άλλα αυτοκίνητα και προσπαθούν με ιμάντες και συρματόσχοινα να το φέρουν στα ίσια.

Η ώρα περνάει, είμαι χαμένος, μουσκεμένος, χωμένος στην λάσπη και οι τούμπες έχουν αρχίσει να πολλαπλασιάζονται επικίνδυνα!
Τότε βρίσκει την ώρα να καεί το μπουτόν της μίζας από βραχυκύκλωμα και μου μένει μόνο η γλιστερή μανιβέλα για να βάλω μπροστά
και να πέσω λίγο πιο κάτω αφού ο πηλός δεν αστειεύεται !Καταφέρνω να το μπουκώσω και η κατάσταση δυσκολεύει κι άλλο!
Με πλησιάζουν κάτοικοι του χωριού και μου λένε σε άπταιστα Ελληνικά:
-Έλα σπίτι βρε!
-Όχι, ευχαριστώ!
-Δεν θα τα καταφέρεις να ανέβεις πίσω!
-Θα τα καταφέρω!
Φτάνω με πολύ ζόρι πάνω σε ένα ύψωμα και εκεί ευτυχώς έχω σήμα στο κινητό!
Το σκοτάδι έχει πέσει και εγώ κάνω … «διακοπές» σε ένα έρημο βουνό της Αλβανίας στη μέση του πουθενά!
Μιλάω με την γυναίκα μου, με τον Σπύρο, με τον Φυτά, με τον Ντοκ και τέλος με τον Εντβιν που μου λέει να περιμένω και θα
έρθουν να με μαζέψουν.Με παίρνει ο Άυρτος και του εξηγώ την κατάσταση!
Με όλα αυτά μου ήρθε 180 Ευρώ ο λογαριασμός του κινητού!

Η βροχή έχει σταματήσει και αφού έχω χρόνο ψάχνω το σακίδιο για κάτι χρήσιμο. Το μόνο που θα βοηθήσει είναι ένας φακός με led
γιά να με βρουν οι διασώστες μου. Ευτυχώς δεν κάνει κρύο, δεν φυσάει και παρά το ότι είμαι βρεγμένος δεν υποφέρω!

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα βλέπω φώτα αυτοκινήτων στο απέναντι βουνό και κάνω σήμα με τον φακό. Το βλέπουν και μου κάνουν σινιάλο
για απάντηση.Φτάνουν, φορτώνουμε το CRF στο ΤΟΥΟΤΑ του Εντβιν και ξεκινάμε σιγά-σιγά μέσα σε μια κόλαση από λούκια και βαθιά
λάσπη! Σε κάποιο σημείο το αμάξι γλίστρησε και έπεσε ο πίσω τροχός σε ένα …γκρεμάκι. Δέσιμο με ιμάντες και τράβηγμα μέχρι να
βγει και στη συνέχεια μένει από φώτα γιατί είχε χαλάσει το δυναμό. Με 5-6 φορτίσεις από τα άλλα τζιπ φτάσαμε στο ξενοδοχείο
λίγο πριν τις 5 το πρωί και όλοι οι Έλληνες ήταν εκεί να μας υποδεχτούν σαν ήρωες!Μαζί μας ήταν και ο Μπεν που εγκατέλειψε μεν
αλλά γύρισε για να βοηθήσει! Η (Ελληνίδα) «μανούλα» ήταν εκεί να τον υποδεχτεί με μια τσάντα φρούτα και μια ζεστή αγκαλιά!

Δεν τερμάτισα την τελευταία μέρα αλλά χόρτασα … περιπέτεια!
Το φχαριστήθηκα απίστευτα!
Γνώρισα τρομερούς τύπους με τους οποίους γίναμε «αδέρφια» στα δύσκολα με κέφι και αλτρουισμό, όλοι για όλους!
Οι Ελληνάρες στο εξωτερικό απέδειξαν πως είναι ενωμένοι, οργανωμένοι, ευέλικτοι, με τρομερή αίσθηση χιούμορ, ανεκτικοί,
υπομονετικοί, επίμονοι και ανθεκτικοί σαν … «μαύρα σκυλιά» !
Οι Αλβανοί που γνώρισα με εντυπωσίασαν! Με αγκάλιασαν, με βοήθησαν, με στήριξαν, με καταϋποχρέωσαν! Η χώρα τους με ενθουσίασε, με τα υπέροχα βουνά και την φυσική της ομορφιά, τα ποτάμια της, τα δάση της, τις λίμνες …

Για άλλους ήταν αγώνας, για άλλους τουρισμός, για άλλους περιπέτεια, για άλλους εμπειρία!

Για μένα ήταν απ’όλα και σε … μεγάλη δόση, και θα το ξανάκανα με ενθουσιασμό!

Τέλος

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:Μερικές απο τις φωτογραφίες προέρχονται απο το πολύ καλό site http://www.offroadteam.gr και το   http://www.off-road.gr τους ευχαριστούμε.

ΠΟΡΤΟ ΧΕΛΙ ΓΥΡΟΣ 5ος  κύπελο Trail Ride 2008

ΑΠΟ ΤΗΝ «ΜΑΤΙΑ» ΤΟΥ Geco

Επειδή τρέχω και εγώ σ’αυτό το αγώνισμα, ακούστε τι είδα στην Ερμιονίδα.

Τον αγώνα οργάνωσε το ΤΕΑΜ του Doc μαζί με την Λέσχη Μοτοσυκλετιστών Ερμιονίδας και τον «Ακούραστο» Γιάννη Βόλη!
Ο Γιάννης είναι ο παλαιότερος «Εν ενεργεία» εντουράς, χρόνια Πρόεδρος του Σ.Α.Μ.Ε και πολύ καλό «τιμόνι» !!!

Ξεκινάω με το Τουριστικό σκέλος που ήταν Σούπερ!

Το Hotel Cosmos είχε το ιδανικό περιβάλλον γιά να χαλαρώσεις πριν, αλλά και μετά τον αγώνα!
Άπλετοι χώροι, ευρύχωρα-ψηλοτάβανα δωμάτια με θέα, μεγάλη πισίνα με δέντρα γύρω-γύρω, άφθονη σκιά, μπαρ με δροσερά ποτά, μουσική, καλό φαγητό, οργανωμένες υποδομές, μεγάλο parking, παλιά …  χλιδή, ευγενικό προσωπικό, καλές τιμές!

Το Πόρτο-Χέλι ζωντανό και φιλόξενο με πολύ ωραίες παραλίες και πολλές επιλογές σε ενδιαφέροντες κοντινούς προορισμούς!

Το αγωνιστικό σκέλος ήταν όπως περίπου το περιμέναμε.
Ευχάριστη η προσθήκη απλής διαδρομής πριν και μετά την Ειδική!
Σου επέτρεπε να κινηθείς χαλαρά μέσα σε κατοικημένες περιοχές, να ρυθμίσεις τα όργανά σου και να μην καείς κυνηγώντας τον χρόνο.

To καλοκαίρι έκανε  «θριαμβευτική είσοδο» με  την ζέστη του και την ξεραίλα να σε δοκιμάζουν!  Η διαδρομή δεν είχε τεχνικές απαιτήσεις και οι πυκνές διασταυρώσεις ήθελαν μικρότερη ταχύτητα και μεγαλύτερη συγκέντρωση στην πλοήγηση!

Στην Ειδική είχε πολλά σημεία με απαιτητική πλοήγηση και σχετική ασάφεια και έπεσε αρκετό χάσιμο. Στα Δίδυμα έψαχνα πάνω από μισή ώρα να βρώ το δρόμο αλλά από ότι είδα και αρκετοί άλλοι χάθηκαν αφού τους πρόλαβα παρακάτω.

Πολλοί πήραν από …»ταξί» μέχρι … «Προαστιακό» (ακολουθώντας άλλους) και απ’ότι φαίνεται, μάλλον το σύστημα δούλεψε, γιατί πήγαν αρκετά καλά!

Ένα γρήγορο «τραινάκι»-παρέα ήταν και εκείνο του Μπεμπέκου με το οποίο ταξίδεψα και εγώ γιά μεγάλο μέρος του αγώνα!

Τίμησα δεόντως τα κρύα νερά σε όλα τα κοντρόλ που ήταν ΟΑΣΗ μέσα στην ζέστη και την πυκνή σκόνη! Ααααααχ ,ευχαριστώ ρε παιδιά!  Και εδώ αλλά και στο Πευκί μας δροσίσατε γιά τα καλά !!!

Ο Γιάννης Βόλης ήταν παντού με μιά καλή κουβέντα και ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, να μας δίνει κουράγιο!

Με τιμώρησε το … «άγχος της διάκρισης» και ενώ πήγα αρκετά γρήγορα, καθυστέρησα πολύ από χάσιμο!

Τα αποτελέσματά μου τελικά δεν ήταν όσο καλά θα ήθελα, (9ος στην κατηγορία light), αλλά … τι να κάνουμε; Eτσι είναι οι αγώνες!
Έχουν τα πάνω τους και τα κάτω τους !

«Είναι η ζωή σαν θάλασσα,
μα δεν το βάζω κάτω,
που μιά με πάει στον αφρό
και μιά με πάει … στον πάτο !»

Μέχρι τις 21 Σεπτεμβρίου που θα γίνει το επόμενο Τ.Ρ. θα κάνουμε κανένα μπανάκι, θα αφήσουμε τα μηχανάκια μας να ξεκουραστούν και θα επιστρέψουμε  πάλι … με φόρα!

Καλό καλοκαίρι!

Geco

————————————————————

<!–[if gte mso 9]> Normal 0 MicrosoftInternetExplorer4 <![endif]–>

Tο καπέλο του cowboy !

<!–[if gte mso 9]> Normal 0 MicrosoftInternetExplorer4 <![endif]–> To γνωστό σε όλους καπέλο που φοράει o lone cowboy έχει την ιστορία του.

 

Αρχικά, μεγάλα-πλατύγυρα καπέλα φόραγαν οι Ισπανόφωνοι «Βακέρος» της βόρειας Αμερικής και όλοι όσοι ασχολούνταν με υπαίθριες δραστηριότητες γιά να προστατευτούν από τον ήλιο, τη βροχή, το κρύο κλπ.

Ο πρώτος όμως που ξεκίνησε την μαζική παραγωγή του συγκεκριμένου καουμπόικου καπέλου ήταν ο John B. Stetson (1830-1906) που εξελίχθηκε στον μεγαλύτερο κατασκευαστή καπέλων στον κόσμο !

Σήμερα τα γνήσια Stetson αποτελούν σύμβολα του wild west αλλά η χρήση τους περιορίζεται στο συγκεκριμένο lifestyle.

Στην σκληρή καθημερινότητα των κάουμπόις όμως, το καπέλο έπρεπε εκτός από προστασία να κάνει πολλές δουλειές ακόμη: Ήταν αρκετά μεγάλο για να φαίνεται από μακριά όταν έκανες σινιάλο, βοηθούσε να ανάψεις φωτιά και να φουντώσουν τα κάρβουνα με τον αέρα του, μπορούσε να κουβαλήσει νερό για να ποτίσεις το … άλογο κλπ.

Παρά το ότι ο Στέτσον έγινε πλούσιος και διάσημος απ’τα καπέλα του που φορέθηκαν από την Έφιππη Αστυνομία του Καναδά, το ιππικό των ΗΠΑ, τους Μπόερς της Νότιας Αφρικής, τους κάουμπόις των Ροντέο, τους συνοριοφύλακες του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος και ένα σωρό άλλους, είχε «κλέψει» την πατέντα των πρώτων καπέλων από το Αγγλικό εργοστάσιο πιλοποιίας Christy’s Hats στο Bristol της Αγγλίας. Οι Εγγλέζοι τον έσυραν σε ένα πολύχρονο δικαστικό αγώνα τον οποίο τελικά έχασε και αναγκάστηκε να πληρώσει τα … μαλλιοκέφαλά του σε δικαιώματα. Του έκαναν όμως μικρό κακό αφού ήδη είχε γίνει βαθύπλουτος !

Τα Στέτσον κατασκευάζονται από τσόχα ή ψάθα, σε αντρικά και γυναικεία μοντέλα και σε πολλά χρώματα.

Το Χόλυγουντ χρησιμοποίησε κατά κόρον τα καπέλλα στις ταινίες Γουέστερν και κωδικοποίησε τα ανοιχτόχρωμα για τους … καλούς ενώ οι κακοί φορούσαν μαύρα !

 

Αν σας συγκινεί το Far West μπορείτε να αποκτήσετε ένα αυθεντικό Στέτσον αν επικοινωνήσετε με την επίσημη ιστοσελίδα της εταιρίας www.stetsonhat.com

(Aν δεν θέλετε να ξοδευτείτε ιδιαίτερα, υπάρχει και το eBay!)

 

Τα ιστορικά στοιχεία αντλήθηκαν από την Βικυπαιδεία   www.wikipedia.org

ΣΥΝΕΧΕΙΑ…

Ψάχνωντας ανακαλύψαμε ένα καταπληκτικό βίντεο  όσον αφορά τους απανταχού μοναχικούς καβαλάρηδες!! εδώ

Και μια μοναχική εκτέλεση του κομματιού , για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να γνωρίσουν οι νέοι